Mavi bulut

Bir kıvılcım da başlar yangın

tek bir damla ile yağmur

ilk sözün emanetidir sevda

ve gidilecek “tek yol devrim”

en öndeydiler, gül gibi sevdalarında

göz yaşımız tükenirken pınarlarında

gülünün solduğu akşam kanatlarında

özgürlük bedelince, ağlamalar bedava

mavi bulut ülkesinin halkını beklediler

sevmeler, mutluluklar yalandı sloganlar

gerçek yaşananlardı, gencecikken soldular

üç ayaklı bir şeytandı idam sehpası

yürekliydiler, aynı dalda üç gül fidanı

direndiler, unutmadan geleni ve gideni

ama sabır ama hırsla ama onlar umutla

mavi bulut ülkesinde yağmuru beklediler

gururlu bir hüzün vardı yüreklerinde

hiç ölmediler

yağmursa henüz gelmedi

damlayansa gözyaşıydı şiirle

darağacından

ışıklı bir merdivenle indiler

onları bekleyenler

Deniz Gezmiş geldi dediler

Yusuf’a gül verdiler

Hüseyin’e kırmızı karanfiller

DENİZ ölmedi

İNAN ölmedi

ASLAN’ımdı…

Damlar yüreğimin can damarına

ağlama deme be usta

tutamaz bu yürek kendini

parçalanır…

6.5. 1990

Yirmi yıl önce bir kitap okumuştum Erdal Öz’ün yazdığı bu kitabın ismi “Gülünün Solduğu Akşam” ardından bu satırları yazmıştım, sadece paylaşmak istedim.