MEB sunar: 48 torpilli

Çığıranlar, bağıranlar, eylem yapanlar… Ağlayanlar, çocuğunu kucaklayanlar, yalvaranlar… Eş özrü, iş özrü, “can” özrü… Ama Bakanda “tık” yok! Açıklama hep benzer: “Ayrıcalık olmaz, norm kadro problemi var, ihtiyaç yok...” şeklinde uzayıp giden faydasız cümleler. Bu cümlelerin faydasız olduğunu bilirdik de “doğru olmadığını” bilemedik(!) Nitekim, bir film izledik ve bu cümlelerin anlamını o zaman fark ettik.

Kısa uğraşlar sonucunda, “hatırlı” selamlarla ve “büyük” imzalarla MEB stüdyolarında çekilen bu film yine gişe rekorları kıracak, yine binlerce insanı acıyla ağlatacak. Oysa ki biz, konusu “adalet” olan bir film bekliyorduk. Filmin yönetmeni bize bunu taahhüt etmişti. Gişe rekorları kırmayacaktı bu film ama “doğruluk ve örnek olma yolunda” geleceğe kalacaktı. İzlendikçe anlaşılacak, seyredildikçe ömrü uzayacaktı; ez cümle, en temizinden “adı yeni nesillere aktarılacaktı.” Yine olmadı. Adalet yine yolda kaldı, başrolü kapamadı. Kötü oyuncu şu “adalet”; hiç Oscar alamadı. “İltimas” büyük oyuncu, yine adaletten rolü, tüm ustalığıyla, kaptı. Yanına “büyük” adamları aldı, onlardan selam çaktı ve istediği yere yol aldı.

Adalet, acıya daldı ve “neden bunu yaptınız?” diye hüzünle sorakaldı. Başrol olmasa da keşke yandan bir rol kapsaydı. Cevap, her zamankindendi: ihtiyaç vardı, öylesi doğru oldu. Bizde “ayrım yok”, gerektiğinden oldu. Adalet inanmadı, iyice kurcaladı: Madem ihtiyaç vardı, neden peki hep “iltimasın köylüleri” alındı. Sadece onlara mı ihtiyaç vardı? Yoksa bu ihtiyaç değil de, “ayırmaca mıydı?” Bana da bir baksalardı; belki bende daha çok yetenek vardı? “Adalet” ağladı… Yine dışarda kalmıştı, ringe havlu atmıştı. “İltimas” bin türlü entrikayla adaletin yüzünü yine kanatmıştı. Adalet ağladı…  Hep insanlık için çabalıyordu ama bir türlü hak ettiği yerde oturmuyordu. Sadece dillerde geziyordu, hiç gerçeğe dönüşemiyordu.

Adalet ağlayadursun… Film gösterime girdi bile. İltimasın, en iyi filmlerinden biri oldu bu. Gişe rekorları kırdı, ortalık çalkalandı. İltimas yine gözde, yine zirvede… İltimas en güzel yerlerde, tatil modunda gezmekte…  Adaleti mi sordu biri? O yine aynı yerde: sözlerde, dillerde ve hiç seyircisi olmayan, hiç çekilmemiş bir filmde…

Boşverin adaleti! O kötü bir oyuncu; kendini de Dünya’yı da rezil etti(!) Şimdi sinemaya gidip film izlemek en iyisi. İzlemek isteyenler için bir film önerisi: MEB’de 48 Torpilli …