Mecburum yaşamaya

Bir emanetim, şu koskoca Dünyada,  

Yaşama mecbur. 

Kirlenmemiş bebek saflığında,  

Masum gösterişli duygularla... 

Ne zaman Yağmur yağsa,  

Islanır dudaklarım. 

Ne zaman Güneş doğsa,  

Isınır şakaklarım, eritir karlarını... 

Ansızın uyanırım, bir Sonbahar sabahı,  

Gökyüzü alır beni,  

Götürür sıcacık yüreğine,  

Koparır şu emanet Dünya'dan. 

İşte o vakit anlarım,  

Yaşama değil,  

YAŞAMAYA MECBURUM....