Meçhulü ararken

Gönlümü çeldin de,
Mecnun misali çöllere düşürdün beni.
Ne kara gözlerin vardı,
Ne bakışların tatlı;
Varlığından bile şüpheliyken,
Aratmak için kendini,
Yollara düşürdün beni.
Güllere sordum,
Çiceklere sordum,
Gördüğüm her rüyayı hayra yordum,
Tanınmadık kollara düşürdün beni.
"Leyla" diye haykırdım her yar'ın başında;
Gönlüm ne gözünde, ne kaşında;
Hep aradım seni suların akışında.
On iki yaşımda yadellere düşürdün beni.
Aradığım nedir? (!)
Ben de bilmiyorum.
Çekiyor ayaklarım sılaya,
Gelmiyorum.
Hep ağlıyorum,
Hiç gülmüyorum.
Dikeni çok güllere düşürdün beni.
Destanlar yazdım uğruna hayatımla,
Dağ-bayır dolaştım şahlanmış atımla,
Irmaklar geçtim,
Denizler aştım,
Tamburası kırık tellere düşürdün beni.
Ne güllerden nasibim varmış,
Ne çiçeklerden;
İnsanlar anlamadı dilimden,
Seni sordum böceklerden;
Seni sordum geçmişlerden, geleceklerden;
Kimi Doğu'yu gösterdi,
Kimi Batı'yı.
Tanınmadık ellere düşürdün beni.
Ufkumda bir gökkuşağı oldun,
Bir sevda gibi içime doldun;
Bir gül misali;
Mevsim mevsim dirildin,
Mevsim mevsim soldun.
Doludizgin akan sellere düşürdün beni.
En sonunda deli diye
Dillere düşürdün beni.