Meczup mihnet

bilemezsin

nasıl bir denizdi senin sevdan

bilemezsin

durmayan med cezirlerinde ben yüzdüm / ben bildim

aşındı kalp kıyılarım

yaşamaya açılan kapılarını

yüzüme tek tek kapattı hayat

hep korku ıslığıyla geçtim

uçsuz bucaksız bozkırlarını

adressiz yollarında kırıldı umut

çekti gök tülünü üstümden

suyun perdesinde kara göründü

saatler bir bir gecenin koynuna düşerken

kısıldı ateşimin gücü, üşüdüm

taş suskunluğun uykuma vurulan neşter

sesinin gölgesi bile yokken

kaç kulaç atabilirdim daha

bu karanlıkta

gelmedin/ gelmeyeceksin biliyorum

oysa  bu son trendi seferdeki

sonrası, mâzi yazacak hepsi

sitemim sana değil sevgili

son sefere

sarhoş gecelere götürecekti bizi

ama yine de söyle

omuzumuzdan indirdiğimiz sevdada

kazandıklarımız yitirdiklerimize

eş değerde miydi

bir uzayıp bir kısalan gölgemizde

veremezken yankısını sesimiz

diline kilit vuran zaman konuştu adımıza

kahırdan yastığında gecenin

acı suyuyla yandı gözlerim

aşk sarhoşluğunun meczup mihnetinde

yüreğimde /n düş/tün

uyandım gitmiştin

bukalemun sevişlerinde gerçeği gördüm

gerçek / bâkir aşklar romanlarda olurmuş

ey sevgili  sen cehâletime ver

sen yoksan şimdi yok muyum ben

o kadar çok kış yaşadım ki seninle

düşse düşse Eylül düşer gözüme

sonrası / savrulur gider kendiliğinden

sor/ ma sevip sevmediğimi seni

bir tek yüreğim bilsin yeter

ey sevgili söyle, zamanı geri almak mümkün mü

5 Haziran 2009

Hâdiye Kaptan

c)-Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.