Meditasyon mucizesi

Bu sabah çok yakın bir arkadaşım babasını kaybetti. Enterasan olan dün kendisi ile babası hakkında meditasyon yapmıştık.

Arkadaşım, babasını sert ve sevgisini gösteremeyen bir baba olması nedeniyle zor bir çocukluk ve gençlik dönemi geçirmişti, ve hala bu zorlukların izlerini yüreğinde ve hayatında taşıyordu.

Babası son 10 senedir hastaydı ve benim sevgi dolu arkadaşım içindeki bütün kızgınlığa rağmen sevgiyle babasını kucaklıyordu. Dün yaptığımız meditasyonda ise, babasını affetmesi, hislerini özgür bırakması üzerine çalışmıştı. Özgür bıraktığı hisleriyle birlikte, babası da ruhunu özgür bıraktı.

Hayat tesadüflerle dolu ya da belki de hiçbir şey tesadüf değil hayatta. Babasının son gününde arkadaşım babasını affetti ve kızgınlıklarından arındı. Belki de babası da bunu hissetti ve çektiği 10 senelik acıya son vererek huzur içinde öldü. Bugün arkadaşımı gördüğümde çok üzgün fakat bir o kadar da huzurluydu.

Herşeyden önce babası artık acı çekmeyeceği için huzurluydu. Bir yandan da bu tesadüf, dün geçmiş kızgınlıklarını affetmiş olmasının huzuru bugün yüzünden okunuyordu. Bu gün hayatın bize öğretti fakat unutmaya çok meyilli olduğumuz bir dersi yeniden hatırladım: Sevdiklerimizi ne zaman kaybedeceğimiz hiç belli değil, ve hayattayken onları kucaklamalı ve affederek kötü duygularımızdan arınmalıyız. Babasına Allah'tan rahmet, Hande'ciğime ve ailesine de sabır ve uzun ömürler diliyorum Sevgilerimle