Merak edilecek bir durum yok.

Selamlar.

Uzun zamandır yazmıyorum bu sayfa da. Bir yer de kendimi unutturdum değil mi? Ben neredeyim acaba? Yaşıyor muyum ve yaşamıyor muyum? Beni tanıyan ve tanımayan burada ki dostlarım bu zaman zarfı içersin de benim kapımı çalmadılar. “Hayrola Ahmet Bey ne oldu size de bir blog bile yazmıyorsunuz” diyen bir Allah’ın kulu çıkmadı. Bu böyle olunca benim de içimden yazmak gelmedi.

İzmir yoları da öksüz kaldı. Bisikletim lastikleri üzerlerinden geçmedi uzun zamandır. Pedala basan ayaklarım ağrıdan kıvrandı. Meğerse bel fıtığı olmuşuz. Uzun süre yatmam gerekti. Arkadan fizik tedavileri derken onu da bitirdik. Hareketlerim var ve yürüyüşlerim var. Her gün muntazam onları yapıyorum. Bisikletim den uzun süre uzak kaldım. Her neyse yakında ona da kavuşuyorum. Tıpkı bugün sizlere kavuştuğum gibi. Her şey sağlık ve sağlık olmadan olmuyor. İşte ben bunun için bisiklete biniyorum ve sizlere de öneriyorum. Ama ne var ki benim de bilmediğim bazı noktalar varmış. Yaşımıza güvendik ve epeyce ağırlıklar kaldırdık. Yükler benim omzumdaydı. Yıllarca 20 kilo ağılıklarında kömürlükleri her seferinde 67 basamakta ki kata çıkartırsan olacağı bu. Meğerse herkes de varmış. Dikkat etmek lazım bir yer de.

Şimdi de bisiklete binerek bel fıtığı olduğumu zannedenler olabilir. Ne alaka demek lazım onlara. Özelikle doktora sordum “hiç ilgisi yok” dedi. Demek ki bisikletten olmadı.

Ameliyat mı? Önemli olan ameliyatsız kendini tedavi edebilmektir. Doktorun gösterdiği hareketleri de yaptığınız da mesele yok demektir. Pek ağır kaldırmayacaksınız ve bu durum tekrar oluştuğunda 10 gün kadar hiç kıpırdamadan yatmaktır. Hareketleriniz de her gün ihmal etmeyeceksiniz. Ameliyata gelince en son çare. Bunu babamdan ve annemden biliyorum.

Şimdilik iyiyim ve artık yazmak için sabırsızlanıyorum.

Görüşmek üzere.