Meral Okay öldükten sonra yakılmak istemiş!

Üzülmeyin! Ne de olsa öldükten sonra yakılmak istemiş.

Her zamanki huyları değil mi? Ölenin arkasından ilk günün verdiği şok ile ağlayıp, ertesi gün eleştiriler savurmak.

Meral Okay; “öldükten sonra yakılmak istiyorum” açıklaması yaptığı için şu an suçlu bir ölü!

Hatta daha da ileri gidilmiş, “o kadın öldü” diye bahsedilmiş biri.

İnançlar, düşünceler insanların kendi şahsına bırakılmayacak kadar özelleştirilmeden, mevzu halini almış.

İstediğimiz gibi düşünme hakkına sahip olduğumuz her fırsatta dile getirilse de, bizler toplumun dayatmalarının izlerini taşıyoruz hala. Hatta öldükten sonrada.

Bu zihniyetler değişmedi, değişmeyecek. Defne Joy Foster’ın ölümünden sonra da birçok gereksiz konuşmalar olmuştu.

Belli ki, her gidenin ardından olacak.

Ne acı!

İnsani duygularımız hayatını kaybedenlerin ardından bile sadece bir gün işlevini gösteriyor. Sonra hemen irkilip kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Yaptıklarıyla analım, herkes tarafından söylenen dost yüreğiyle analım, ekran başında izlediğimiz dizilerin senaristini başarılarıyla analım.

Ama bu çok zor! Dedim ya insani duyguların işlevi yalnızca bir gün.

Meral Okay Türkiye’de yakılmak yasak olduğu için, Zincirlikuyu Mezarlığı’na gömülecek. Zaten yakılmayacak.

Bu fikrini ise bir röportajında; “öldüğümde yakılıp küllerimin üç ayrı koya savrulmasını istiyorum. Suyu çok seviyorum ve öldükten sonra da suya karışmak istiyorum” demiş.

Doğru yada yanlış! Bu rahmetlinin kendi fikriydi. Yaşarken saygı göstermiyoruz bari öldükten sonra gösterelim.

Konuşmak hüner değil, biraz da susmayı deneyelim.