Merhamet

Bazıları merhametli olsun, olabilir yani; ama kişilik yapısı böyle olmayanlara kızamayız.

Merhametli olmak değil ama merhametsiz olmak sorundur.

Merhametli affederken, merhametsiz cezalandırırken söz konusu.

Merhamet ekstra bir şey, bazı kişilerde bulunur; herkeste olacak, yok ya! Bana ne, üzerime düşeni yapar yoluma giderim.

Merhamet ağlak bir felsefe, sömürmeye de uygun.

Merhametsizler olduğu için merhamet var, birileri ağlatıyor sen gözyaşını siliyorsun.

Herkes merhametli olsun; öyle bir yapısı yok adamın, yüreğine vicdan mı pompalayacağız? Merhametli değilse merhametsizdir diyemeyiz; ilgisizdir.

Bizim sorunumuz acımasız kimselerle; tutup elimden kaldırmamış, canı sağ olsun başkası kaldırır, merhamet dediğimiz şey her üç kişiden birinde vardır, varsın diğerlerinde de olmasın, bu kadarı bize yeter.

Olmayanı da suçlamayalım, onun da başka bir yanı vardır.

Ben merhametli biri değilim ama insanlara merhametli dediğiniz kimselerden daha fazla faydam dokunur; yanlış yapmam mesela.

Gerçek merhamet merhametsiz olmamaktır; karıncayı bile incitmem ama ona buna da yardıma koşmam.

Ben merhametli değilim ama böyle olduğum hiç anlaşılmıyor, çünkü düşünceli davranıyorum.

Merhamet meziyet değil, benim akılla yaptığımı sen duyguyla yapıyorsun.

Duygu istismar edilebilir (ki ediliyor zaten) ama aklı istismar edemezsin. Merhametin duygusu bilinçsizdir yanlış yapabilir iyilik edeyim derken kötülük eder; akıl yanılmaz. Merhamet acıdığı etkilendiği hatta kandırıldığı herkese yardım eder, akıl gerekene yardım eder.

Merhamet karanlık çağların insanlık duygusu, günümüz için gerekli değil, akılla çözerim hem de daha sağlıklı olarak.