Metal Yorgunu Olamadım Dostlarım.

Abi şantiye ye gideceksin demesiyle başladı her şey.

Bir heyecan sarmaladı her yanımı.

Bildiğin yer dedi.

Ağaç, çim işi dedi.

Kaç gün dedim.

Bitirinceye kadar dedi.

Her şey ayarlanmış, ben işin başında duracaktım…

Daha valiz hazırlanırken onu bırak, bunu koy, yordu.

Araç bakımı ile uğraşmak zorladı.

Kilometrelerce yol bıktırdı.

Hedefimin şantiye olması münasebeti ile bu travmaları atlatmam kolay oluyordu.

Hayallerimde hep bir şantiye yönetmek yatıyordu, artık uyanma vakti gelmişti.

Şiir bile yazdım günün önemine binaen.

“Bekledim, bekledim hayallerimdeydin,

Tabelan, konteynırların vardır,

İçinde cıvıldaşan işçilerin,

Benden öte beni çıkaracak gerçeklerin,

Vurulmuşum bir kere,

Dönülmez öğlenlerin ufkundayım.”

Şeklinde devam eden oldukça uzun bir şiir, tam metnini yayınlayacağım kitabıma saklamıştım.

Böylesine bir tutkuydu bende şantiye ve hele, hele onun başında bulunmak.

Bir, iki telefon görüşmesi sonrası şantiye’yi buldum.

İlk görüşüm de tam uymasa da hayallerime, bir kaç fırça darbesi ile yansıta bildim görüneni…

Fırça darbesi değil, askeri darbenin bile değiştiremeyeceği bir gerçekle daha karşılaştım.

Hey hat!

Şantiyenin zaten bir şefi varmış.

Bana biçilen rol 50 km ileride yeşillendirmenin başladığı yerdeymiş.

Burukluk resmi olarak öfkeye dönüşmüştü.

Yıkılan hayallerden sonra avunmak istersin ya…

Avuntum en azından bir grubun başında olacaktım.

O da yıkıldı.

İşten ve işçinin çalışmasından çavuş Satılmış sorumluymuş.

Onun işlerine de karışmamam ve çok kırgın bir yapıya sahip olduğu için etliye, sütlüye dokunmamam iyice tembih edildi.

Çavuş Satılmışın yakınlardaki köyünde evine astırdığı tabelası ve afili kartviziti ile benimle tanışması yok mu?

Ezdi beni, bitirdi anlayacağınız.

Adam tam yönetici çıktı otel buldu ve yerleştirdi.

Yemeği yiyeceğim en uygun lokantayı bile ayarladı.

Hayalimdeki şantiye sevdası kül oldu.

Şiirimde ki “çıkacak ben” tamamen kayboldu.

Anlayacağınız şantiyesiz, sözsüz yönetimim, çatal ve bardakla dokunduğum et ile süt olarak geri döndü.

Şimdi mi?

“Metal yorgunu olamadım dostlarım.”

Adlı şiirimi yazıyorum.