Metrodan sesler; yanlış yok, yalnızlık çok

Yalnızlık çok.

Metrodaydın. Gece. Oturuyordun. Ayakta bir iki kişi vardı. Ayakta, sana göre sağda olanı, güzel bir geceydi, dedi, duydun, hiç de fena bir final olmadı. Kadın hakkını verdi, ben de ödedim. İkimiz de mutlu ayrıldık aynı geceden; ohhhh!...

Vay beee, dedi az ötemde oturan, gece gece işsiz kaldık. Yarın ne halt yiyeceğim ben?!

Yanında uyuklayan, iş bulbum iş!...diye haykırıyordu, hayat bana güzel!...Karşısında oturan kadın, salağa bak, diyordu, bugün iş buldum diye seviniyor, oysa yarın yine işsiz kalacak; hep aynı kafalar. Yaşlı adam, haklısın evladım, dedi, hep aynı kafalar.

Metrodan eve daha var mı?

Aslında patrondan önce golü ben atmıştım, dedi, genç, diğer çalışanlar dahil, herkes bayrağı kaldırdı, gol geçersizmiş; ardından patron çaktı, herkes ayakta, bir alkış, çok alkış, fena alkış; yıkıldım. Elimden tutup yine beni ben kaldırdım.

Torun, dedi, dede, beni fena dövüyor beee!...

Metrodasın. Metroda herkes içinden konuşuyor. Dinliyorsun. Şimdi tek başıma eve gitmek istemiyorum, diyordu genç kız, şunlardan birini seçip benim kılsam, nasıl olur? Lakin iyi seçmeliyim, manyağı var, şeyi, ötesi berisi; gerçi bura İzmir ama...

1. Not: Gece yerinde duruyordu, metro gideceği yere gidiyordu, yolcular birbirlerine bakıp düşünüyorlardı; ne olacak bu "biz'in" hali?

2. Not:

Güneşin altında

çimin üstünde

kadının ve adamın gölgesi

üzerindeyken düşünüyordu o

geceden metrodan

kendisine kalanları

giden gitti dedi kendinden

dönen döndü dedi

kendine.

Ş.Y.