Minik bir Kedi ve nazlı Şehir İstanbul 1

Kızıl bir gündoğumunu izliyordum penceremdeki canlı tablodan... Tam olarak açılmamış kısık gözlerimde özlem dolu bir tebessüm oturuyordu... Sıcaklığıyla herşeyi kucaklayan güneş şehrin sabahçılarından aksederek yüreğime akıyordu ılık ılık... Seyyar satıcıların uzaktan gelen ninnisi ile yoğrulurken duygularım, ezan sesi ile irkildim... Sonuna kadar dinledim kutsal ezgiyi... Bu sabah bir başka uyandırmıştı aşık olduğum şehir beni... Tulumbadan çekilen buz gibi sullar geldi gözlerimin önüne... Banyomdaki çeşmede şimdilik işimi görür diye düşünerek ellerimi ve yüzümü yıkadım... Acele etmiyordum bugün... Kendime güzel bir kahvaltı hediye etmeliyim diye düşünerek mutfağın yolunu tuttum ... İçimdeki aşçı tam hortlayacaktı ki; kararımı değiştirip sokağa attım kendimi... Şehrin tüm hatlarını keşfetmeliydim bugün özlem gidermeliydim her bir kaldırım taşıyla... Genç, alımlı bir kızın örgülü saçları gibi kıvrım kıvrımdı kentin sokakları... İstanbul' un ipek saçlarında kaybolurcasına dakikalarca yürüdüm, yürüdüm... İlk soluklandığımda elimde ince belli bir çay bardağı vardı... Sıcak simit kokusu ve boğazın insanı uzak diyarlara götüren büyüsü ... Bu kadarı bile şımarmama yetiyordu yetmesine ama söyledim ya bugün daha bir arsız olmuştum diğer günlerden... Simit ve peynir bittikten sonra kaç defa daha doldu ve boşaldı ince belli hatırlamıyorum... Martıları izledim bir süre ... Çocukluk anılarım düğümlendi boğazıma... İlk aşkımla burun buruna geldiğim o sevimsiz kış gününü düşündüm... Ellerimin üşüdüğünü fark ettim bir çay daha söyledim karadenizli garsona... İçmek için değildi ellerimi ısıtacaktım... Sevdiğim ilk ve son kadının ellerinin yerine koyacaktım tavşan kanı çayı...