Mola bile yok onlara...

Tek derdidir çoluk çocuk geçimi, ne siyaset bilir ne de seçimi...

Mola bile yoktur bi cigara içimi, bilerek ölüme gider madenci.

Vurur kazmasını bulur kömürü, yokluklar içinde geçer ömrü.

Eksilmez sırtından zalim sömürü

Bilerek ölüme gider madenci...

Şair Ahmet Örnek; "madenci" şiirinde böyle demiş.

Pahalıdır diye önlem almazlar, sömürüden asla geri kalmazlar. Cenazende namaz kılmazlar, bile bile ölüme giden madencim...

Şair Ahmet Örnek'e gönülden teşekkürler.

Aylar önce "Kimin yüzü daha kara" başlıklı bir yazı yazdım.

"Madencim" adına.

Ölürsem mezarıma gelme...

Gelmezsin ya

Adımı da anma.

Anmazsın ya.

Amaaa...

Sen de ölürsen buluşuruz ya.

Oh ya...

Dedim birilerine.

İhmal, tedbirsizlik, yaşama "teğet" geçmiyor anlaşılan.

"Organize işler" bunlar demek geliyor içimden de...

Dilimi tutup demeyeceğim.

Kömür gözlü madencilerim rahmetiniz bol olsun.

Gülriz Yiğit