Mora Çalan Hüzünler

mora çalan hüzünler biriktirdi sende sonra…
yalnızlığın dem tutuğu izbeler…
sarmaşıkladı büsbütün âşk adına nem varsa…
nefesiz kalışlar… ondan…
düğüm olmuşsun…gemici yapımı çözümsüz.
hani : ‘’gordion düğüm’ünü’’bir kılıç darbesi kesti...
kudretli bir vuruş dedi…tebaası..
iskender’in…

benim bu düğüm’e kalkacak ne kılıç’ım var
ne de ben iskender’im…yâr !

…

işte bu yüzden keskin bir dize ararım…
on yıllardır…çift tarafı keskin dize…
yazarken beni kesin kan-revan…
okurken seni kesin…
belki,bu düğüm ancak ve ancak böylece kesilir.
yürekten atılır…
verilen âhitler bilmem kaç kez bozulur…
her defası haram diyorum sana bir dize dâhi…
ve aklıma geliyor…yabanın açtığı duvaklar…

…

gözyaşı orta yere akıyor…
senin bunlardan haberin bile olmuyor…
hoş…olsa da ne çıkar ?
diyorum…
diyorum da…
bu ayrılığa dayanamıyorum…
hem merak ettim bak işte…
bir lahza aklına düştüm mü?
şubat ayazından sonra…
resmi evetlerin bunalttığı gecelerin karasında…
ayrılığın başkentinde…
tuhaf soru değil mi ?
düşsem ne çıkar …düşmezsem ne ?

sende sonra akla ziyan sözler düştü dilime…
ha merak ediyorsan yâr ?

‘’eski tas eski hamam’’


yahya incik/şanlıurfa/2008

şiir http://www.edebiyatdefteri.com/siir/125137/mora-calan-huzunler adıyla yayımlanmıştır.