Mösyö İmam

"Sevgili eşime,
Beni dil ucuyla değil, yürekten affetmeni dilerim... Elimde değildi ki... Kendimle olabildiğince mücadele ettim...
Amansız bir hastalığa yakalansaydım yine bana kırılır mıydın ?
Bu da öyle birşey işte" diye başlıyor kitap.

Bu da öyle birşey işte dediği ne ola ki ? Yoksa aşk mı?
Böyle başlayınca da bu imamın anlatacak çoook değişik şeyleri var deyip sarılıyorsunuz sayfalara.


Yazarı Mehmet Oyan 'ın Milliyet Blog yazarlarından "eskhikafa" olduğunu kitabı yarıladıktan sonra öğrendim. Şaşırdım , sevindim. Sosyal, toplumsal konumu ve mesleki misyonundan öte bir insanı tanımak, hayata bakışındaki coşkuya, muzipliğe ortak olmak, çok keyif verdi bana. Renkli bir kişi Mösyö İmam. Bu rengini bir şekilde birlikte olduğu, birlikte yaşadığı insanlara da dokundurmuş hayatında. Okudukça bunu anlıyoruz. Ve bir güzellik daha yapmış anılarını kitaplaştırmış, beğenenler beğendiği rengi kendisine alsın diye. Her ne kadar kendisi anılarını siyah beyaz olarak nitelese de bence siyah beyaz değil. Kendisi kadar renkli.

6 yıl din görevlisi olarak yaşadığı Fransa 'da ona böyle hitap ediliyor "Mösyö İmam" . Fransızca ve Fransızlar bende nedense zerafeti çağrıştırır. Yazar Mehmey Oyan beye bu sıfatın çok yakıştığını düşünüyorum. Kitabın adı gibi.

Anılar edebi kaygılar duyulmadan son derece sade, akıcı bir dille yazılmış. Yaşananlardaki samimiyet, dürüstlük okuyana hemen yansıyor. O, adamı dinden imandan çıkartacak bağnaz bir din adamı değil. Dini güzel anlayan, güzel anlatan, güzel bir insan. Bu kitap da onunla tanışmak, var olan önyargıları kırmak için bir fırsat.

Anıları biyografileri, otobiyografileri çok seviyorum.
Montaigne" Her insanda, insanlığın bütün halleri vardır" demiş ya... İşte marifet; yaşanılan bütün bu insanlık hallerinin farkına varıp, yaşamı olduğu gibi kabul edip sahiplenebilmekte.
Bu bence zor bir şey. Çünkü bize giydirilen toplumsal rollerimiz çoğu zaman bu sahiplenmeye engel oluyor. Samimiyetsiz bir red ediş yaşıyoruz. Daha da zoru bunu dillendirmek, söylemek.

İşte Mösyö İmam, bütün cesaretiyle,ruhunun ele avuca sığmayan akışını ,yaşadıklarını, bildiklerini kitabında bizlere söylerken Montaigne'in dediği gibi kendisini öğreniyor, kendisine ders veriyor belki. Ve bizlere de cesaret veriyor. Hayatı ve kendimizi sevmemiz, kabul etmemiz için.

"Mösyö İmam", Mehmet Oyan, Doğan Kitap, Temmuz 2010

Tijen Taşlı- İzmir