Mucize

Sen ve ben sanki çok çok önceden bugünü, kavuşmamızı beklemişiz. Bu süreçte yaşadığımız hiçbir şeyde tam kendimiz olamamışız gibi. Sen hayatıma girdikten sonra sanki hayatımda o yıllardır içimde sürüp giden boşluk doldu, sanki büyük bir yapboz vardı elimde 1 parçası eksik, seninle gelmenle tam buldu.

Hayatta iyi günde vardır kötü günde. Anlaşamadığımız, kavga ettiğimiz, birlikte düşüp birlikte ağladığımız nice gün oldu ama biz hep beraber kalkmayı bildik. Bazen kırdık, bazen kırıldık ama yaralarımızı birlikte sararken bile mutlu olmayı başardık, önemli olan da bu değil miydi zaten?

Bir yanım sensiz geçirdiğim onca zamana çok acıyıp, yazık gözüyle bakıyor. Diğer yanım seni tanımadan önce geçirdiğim her bir zamanın bana senin ne kadar gerekli olduğunu iyice kavrattığını düşündürüyor yani sensiz geçen zamanda yapbozun eksik parçası en değerli parçam olmuş ve ben onun değerini baya iyi anlamışım hesabı.

Beraber geçirdiğimiz onca zamandan sonra hala heyecanla konuşabileceğimiz bir sürü konu olmasını hayranlıkla izliyorum. Ben ki, insanlarla ilişkisi her zaman biraz sıkıntılı olmuş, yakın zannettiği arkadaşlarının birçoğundan ölesiye soğuyabilen, bazen toplu ortamlarda ne yapacağını bilemeyip tuvalette ayna karşısında kendine sakin ol konuşması yapan insan, seninle sanki ruhumdan bir parçaymışsın gibi iyi anlaşabiliyorum. Bu bir mucize değil de ne?

Bazı bilim insanlarının, sanatçıların çocuklukta sosyal ilişkilerinin sıkıntılı olduğunu öğrendiğimde kendim için bir nebze sevinirdim küçükken. İnanırdım ki, ileride ben de o değerli kişilerden olabilirim, bir gün ben de normale dönebilirim. Sonra fark ettim ki aslında normal kavramı da kişilere göre değişkenlik gösterirmiş. Senin dışarıdan normal olarak nitelendirebileceğin, yaşamına özendiğin bir insanın hayatı hiç de sandığın gibi çıkmayabilirmiş. Özendiğim ve beni kendime sorgulatan, kendimi çok ağır eleştirmeme sebep olan nice insanla karşılaştım. Onları daha da yakından tanıyınca kimsenin hayatının mükemmel olmadığına kendimi ikna ettim.

Şimdi, kendi mucizemde ise kendime göre oldukça normal ve kendime göre oldukça mükemmel bir hayatım olduğuna inanıyorum. Teşekkür ederim. Şu anda yanımda olup olmaman, küçük büyük kavgalarımız sonucu yollarımızı ayırmış olmamız da beni ilgilendirmiyor, sensiz geçen sayamadığım günlerde döktüğüm onca gözyaşı, onca hüzün, onca mutsuzluk da artık beni alakadar etmiyor. Bir anlığına da olsa seninle sevgi denilen şeyin farkına varabilmek benim dünyamı çoktan geri dönüşülmez şekilde mucize kıldı zaten.