Müdür ve Yeşil Kitap

Müdür işte, bütün müdürler aşağı yukarı aynı değil midir, müdür, bildiğin müdür; yüz gülmez, şunu yap, bunu yap!

Bir yeşil kitaba bakıyorum, bir de hayata; kaybet şu kitabı, diyeceğim ama, o bizim rehberimiz, onsuz hayatımız bu coğrafyada kesilecek, erken dönüş.

İki film, oh hoh hooo, binlerce hayat, görebilene, seç beğen al!

Sıcak, hem de çok sıcak değil mi; hayat,onlara da sıcak, o yakıcı sıcakta, içte patlayan duygular ve piyano ile bütünleşmiş o adamın yumuşacık akışı, yürekten yüreğe....Müzik bitti, hayat tokatını attı! Ne diyelim, siyah beyaz farkı mı, sözde ya da özde?!

Müdür, sen kazandın, kazandığını hepimize göstermek istiyordun, gördük; ama o özgür kaldı, ya sen? Eğer o kadının yüreğine sığnırsan belki, hani sen de özgürlüğüne...Adım atmak, bir iki üç, ileriye adım atmak kolay, ya geri adım, sadece bir, bir adım geriye...

Müdür, müdür olmasaydın hayat senin için...

O zaman biz ne seyredecektik akıllım, müdür olması iyi olmuş, biz de onun sayesinde filmin keyfine varıyoruz, onsuz bu film olmazdı, evet, olmaz! Müdürüm, saygılarımı sunarım efendim, işlem tamam değil mi, bir sorun yok?

Bu yol hiç bitmesin ister miydin, sen ve ben, hep yollarda, ha!

Sen doktor, piyano ile sen, bir araya geldiğinizde doktor, başka bir şey oluyor doktor, sanki dünya değişiyor, her yer, ama her yer, her şey bir başka coşup güzelleşiyor; hani sevinç ama başka bir sevinç, hani sarılış ama, başka bir sarılış, doktor, çal doktor, yumuşak ve sert; yavaş ve hızlı, doktor doktor doktor!...

Bitti mi? Bitti. Şimdi ne yapıyorsun? Gözlüğümün camını siliyorum, malum işte, hayat, buharlaşıyor.

Ş.Y.