Muhterem büyüğüme arzuhâl (3)

(Bir medya mensubunun feryadı)

Muhterem büyüğüm, kızdırdım sizi,
Eşek arıları soksun dilimi.
Millet uyanmasın, bitmesin dizi,
Ne olur ekleyin kopan filimi.

Beraber yürüdük o dar yollarda,
Beraber nemlendik yağmurda, karda.
Saltanat çiçeği açsın baharda,
Acıyın, kesmeyin benim gülümü.

Sizin davanızda avukat oldum,
Darbeler önüne barikat oldum,
Eğildim, büküldüm, bak kat kat oldum,
Andıçlandı ömrün büyük bölümü.

Nerde tehdit görse ak kavuğunuz,
‘Ali Cengiz’ oldu, dalkavuğunuz.
Ezanı değişmez çana kulunuz,
Öten çan dar gelsin ezsin elimi.

Sizden büyük patron olmasa hani,
Umurumda bile olmaz Ermeni.
İnsan hakkı filan bağlamaz beni,
Yeter ki anlayın benim halimi.

ABD bir yandan, AB bir yandan,
İnan bezdirdiler beni bu candan.
Kaç dalkavuk çıkar bir tek insandan,
Kime bükeceğim şaştım belimi.

Gerçekleri yazan Balbay değilim,
İmzası ıslanan albay değilim,
Sizi sırttan atan bir tay değilim,
İnan hak etmedim ben bu zulümü.

Sırları sakladım açık etmedim,
Hep baş eğdim size, hiç kin gütmedim;
Başkaları gibi, kaçıp gitmedim,
Takkemi düşürmem, açmam kelimi.

Akil olmasam da, yandaşım, bilin,
Bir daha üzersem defterden silin.
Kuyruk salladıkça yüzüme gülün,
Yeter ki kesmeyin benim yalımı.

Cemaat yazarı sanmayın sakın,
Paralelde size durdum hep yakın.
İster burnuma da bir halka takın,
Yularlı boynumla görün çalımı.

Mademki ortaklık bozuldu artık,
Medyamın kapısı Feto’ya örtük.
Yoldan çıkmış isem, sanmayın sürtük,
Onlara tattırmam gayri balımı.

At gözlüğü taktım, hırsızı görmem.
Hukuku çiğneyen arsızı görmem.
Nurcuya hiç bakmam, nursuzu görmem,
Görürsem dostlarım öpsün ölümü.

Af için elbette güzel söz gerek,
İnşallah şiirle yumuşar yürek.
Belki hoşunuza gider diyerek,
Nevzat’a yazdırdım arzuhalimi.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat