Mum değil insanlık söndü

Türk İslam Tasavvuf anlayışının parçası olan bir aktivite; bilinçsiz, araştırmaktan uzak beyinlerde, aslından uzak anlamlara bürünmesin artık. Mum bedendir, ışığı onda var olan aşk. O aşk ilahi aşktır. Tenin tene değil, canın cana aşkıdır. Damlanın aslından ayrı düşüp ummanına kavuşma serüveninin yakıtıdır, enerjisidir. Mumun sönmesi aydınlıktaki kalabalığın, tekliğe dönüşüdür. Beden ağırlığından, gönül hafifliğine geçiştir. Şehvetin ve cinsel dürtülerin yerini ilahi aşka bırakması, bilimsel ifadelerle; alt beyinden, üst beyine adım atmaktır.  

İşin bilimsel uzmanından dinleyelim; 

İSKENDER PALA 'NIN AÇIKLAMALARIYLA; MUM SÖNDÜ... 

'Mum Söndü' Şah İsmail'den geliyor. 

Son günlerde Alevi vatandaşlarımız Mehmet Ali Erbil'e kızgın ve kırgınlar. 'Mum söndü' lafının zaman zaman rencide edici şekilde gündeme gelmesini nasıl yorumluyorsunuz? 

'Mum söndü' meselesinin temeline inmek gerek. Benim araştırmalarıma göre Şah İsmail'in yanına Kalender Çelebi isminde bir gönül adamı geliyor. Şah İsmail Çaldıran'da yenilmiş, inzivaya çekilmiş, şiir ve içkiye vermiş kendini. Mevlana ile Şems nasıl yakın oluyorlarsa İsmail ile Çelebi de öyle yakın oluyorlar. Günlerce sarayda kalıyor Çelebi. İsmail, Kalender Çelebi'ye 'Artık bu tebaanın şeyhi sensin, şeyhlik çizgisini sen yürüt' diyor. O gün ikisinin işareti olarak iki tane mum yakıyorlar. O iki mum sönene kadar da semah yapıyorlar. Öyle bitkin düşüyorlar ki mum sönüp de ortalık karanlık olduğu zaman yeni bir mum yakmaya güçleri kalmıyor. Bir hafta sonra onların böyle yaptığını gören bir grup Alevi bunu sünnet olarak uygulamaya başlıyor. Mum yakıp sönene kadar semah dönüyorlar. Ama bu uygulama çok uzun sürmüyor.

- Kadınlar nasıl dahil oluyor bu ritüele? 

Sonra İsmail'in aşık olduğu Taçlı Hatun postu giriyor semahın içine. O günden sonra kadınlar da semahın dairesine dahil olmaya başlıyorlar. Tabii mum yakıp, uzun süre semah yapınca mum söndüğünde bitkin düşüklerini hesap edebiliriz. Bu gün bazılarının 'mum söndü' ile ima ettiğinin tarihi bir alt yapısı yok. Bu gün zihnimizdeki 'mum söndü'nün çağrışımı, tekkelerin kapatıldığı, dini ibadet ve zikirlerin yasaklandığı, tasavvuf zemininin silinmeye çalışıldığı 40'lı yılların jandarma ve dipçik korkusunun eseridir.