Müslüm Baba

İster sevin ister sevmeyin, ister dinleyin ister dinlemeyin ama Müslüm Baba'nın ölümüne kayıtsız kalamıyorsunuz. İdoldü ,devdi... Ne derseniz deyin doğru söylemiş olursunuz. Seksenli yılların sonu ve doksanlı yıllar Müslüm Baba'nın hakikaten baba olduğu yıllardı. İnanılmaz bir kitlesi vardı. Konserlerinde kendini jiletleyen bu gençler ortalığı kan gölüne çevirirdi. Hatırlıyorum lisedeydim o zamanlar. Gerçi o kendini jiletleyen gençler şimdi kırklı yaşlarının sonlarına varmış, çoluk çocuk sahibi, göbekli amcalar oldular artık.

Ben arabesk dinleyen bir insan değilim. Müslüm Gürses'in şarkılarını hiç sevemedim ama bana hep sempatik, sıcak ve samimi gelmiştir insan olarak. Örneğin Ferdi'nin şarkıları çok ağlaktır. Orhan Baba'ya saygıyla yaklaşmışımdır. Arabesk müzik denince akla hep bu üçlü gelirdi: Müslüm-Orhan-Ferdi. Son dönemlerde Müslüm Baba'yı eleştiren hayranları da yok değildi. Artık eskisi gibi damardan arabesk okumuyor, pop şarkıcıların parçalarını filan söylüyor diye. O da ''ben değişmedim, özüm aynı, müsterih olun'' gibilerden açıklamalar yapma gereği bile duymuştu. Aklıma gelmişken Teoman'ın Paramparça'sını güzel okumuştu.

Adana'da yaşadığım üç yıl boyunca gittiğim bir kebapçım vardı. Doksanlı yılların ortası. Kebapçım kıvırcık saçlı ve koyu Müslümcü. Lokantanın duvarlarını Müslüm Baba posterleriyle donatmış. Yirmiyedi yirmisekiz yaşlarında. Otuzunda yok. Birgün sordum ona: ''Kardeşim Müslüm Baba sahneye çıkarken içki içiyor mu, biliyor musun?'' Kıvırcık kebapçım seri biçimde soğan doğramasına ara vermeden ve fırk fırk burnunu çekerek: ''Gardaş baba yaşa da vuruyodu kuruya da.''

Toprağın bol olsun Müslüm Baba. Sevenlerinin başı sağolsun.

3 Mart 2013