Mutlu anlarım.

Mutlu hissettiğimiz anlar vardır. Bir nefeslik, bir bakışlık belki  bir adımlık...... Ben bu anları yazıya dökmek istedim ki zevkle yaşadığım hangi anlar var daha çok farkına varayım, bu anları yaşarken derin bir nefes alıp "çok şükür bu mutlu anı tekrar yaşadım" diyebileyim. Belki bir kısmını bir daha yaşayamayacak olsam da, bazılarını çokca yaşadığım, hatta belki hergün yenilenen bu anları; sıradan hale gelmesin diye, özellikle sıralamalıyım diye düşündüm.

Mesela üzerime aldığım bir hırkaya, bir kazağa rağmen hafifçe üşüten bir bahar gününde, Güneş batmak üzere, gölgeler kaybolmadan önceki en uzun halini almışken, çam kokusunu duyarak ağaçlar arasında dolaşmayı sevdim.

Cıvıl cıvıl bir kız çocuğunun, hiç beklemediğim sorularla; beni  bunaltacak kadar konuşmasına çok güldüm.

Bir köy sabahında dışarda, avluda uyurken yorganımın üzerindeki kedinin ağırlığıyla uyanmak beni gülümseterek güne başlattı.

Bütün tabiatın karla kaplı olduğu bir kış akşamında, sokak lambasının etrafında dans eden kar tanelerini takip etmek, benim için hayatı durdurabilecek kadar güzel bir andı.

Soğuktan ellerim tutamayacak kadar üşümüşken, çıtır çıtır yanan bir odun sobasının yanında, içtiğim sıcak çorbanın ardından, oturduğum yerde hafif hafif gözlerimin kapanması en tatlı uykuydu.

Gece sabaha kadar uğraşıp bitirdiğim işin tadıyla, doğan günü, dışarıda yudumladığım çay eşliğinde karşılamak bana tüm yorgunluğa rağmen huzur verdi.

Buram buram ot kokan bir dağ havasında hafif rüzgara karşı yürümek beni bu dünyadan uzaklaştıracak  kadar mutlu etti.

Çocukların gülmesi;  hatta kışın karda-buzda  yürürken, hatırı sayılır şekilde yere kapaklanmama  kahkahalarla gülmesi, beni düşerken bile mutlu etti.......

Bunlar ilk aklıma gelenler ve devamını da umarım yazabilirim. Mutlu olduğumuz her anın kıymetini bilmek adına, bence sizlerde küçük notlarla bu anları yazıya dökün. Bu anların tekrarının  sizi daha çok mutlu edeceğine ve mutlu olduğunuz anların kıymetini daha çok anlayacağınıza eminim.