Mutluluk

Mutluluk herkesin bildiğini sandığı bir duygudur. Ancak nedense kaybetmediğimiz sürece varlığını hissetmeyiz ve kaybettiğimiz zaman yıkılırız.
O halde hatamız hayatın neresinde başlıyor. Bu farklı şekillerde yorumlansada dönüp dolaşıp aynı noktada birleşir çoğu zaman görülürki tek hatamız mutluluktan yana sürekli bir açlık hissetmemiz ve doyumsuzluğumuzdur. Ve bunu dizginlememizin tek yolu irade terbiyesinden geçer.
Öncelikle sabah yataktan kalkıp yeni bir güne başlamanın ne büyük bir mutluluk olduğunu bilmemiz gerekir.Çünkü gün içinde defalarca mutlu olma fırsatı vardır, bazen bir gülen gözlerle günaydın sözüne, bazen bir kuşun sesine, bazen güneşe bazense yağan yağmura kapılıp mutlu oluruz.
Mutlulukla gün içinde yüzlerce defa karşılaştığımız halde bunun farkına varmaz ve nedense karamsarlık yanımızı ön plana çıkarmayı tercih ederiz. Hayatı nasıl görmek isterseniz size öyle görünür.
Yani kısacası yaşadıklarımız olaylardan mutlu olabileceğimiz detayları yakalamak için çaba harcarsak bunu da muhakkak buluruz ya da bulmak için çareler üretebiliriz.
Yeter ki her sabah bugün beni ne gibi mutluluklar bekliyor diyebilelim.....