Mutluluk

Mutluyum...hiç olmadığım kadar...şimdiye kadar ihanet, gözyaşı, hüzün vardı şiirlerimde... Çok sevdiğim birini kıskanmaktan elimde kaçırıyordum asıl mutluluğumu...evet ben mutsuzluğu sanat edinenlerden değil, ufacık bir papatya demetinden bile havalara uçan bir insanken nasıl böylr avucuna aldı beni kıskançlık duygusu anlayamadım...

Sevmek, hayatta bundan daha güzel ne olabilir? Aşk? hayır bence aşk sadece bir elektriklenmedir..sevmek asılolandır... Kuşkusuz herkese seni seviyorum denilmez...zaten söylensede karşındaki seni sevmiyorsa o özel sözcük havada asılı kalır...paylaşılan duygular, tat alınırken birliktelikten, öyle ucuz olmamalı SENİ SEVİYORUM demek...

Elele zorluklara beraber sırtsırta dayanarak geçmeye çalışmalı birbirini sevenler... En başta güven olmalı birlikteliklerde... Herkesin deneyimleri vardır bu konuda...körükörüne sevmemeli insan..kendi çıkarları uğruna harcamak isteyenleri iyi tanımalı insan...hele rol yapmasını beklememeli partnerinden...yalın, duru ve yalansız olmalı hayat...

Ben Allahıma şükrediyorum ki beni seven birtanem oğlum var... O öyle bir şiir yazdı ki bana anneler gününde içten gelen en güzel duygularıyla, gurur duydum ve bir kez daha şükrettim... Evlat sevgisini, dünyanın en yakışıklı, en zengini de gelsede OĞLUM önce gelir... Bundan böyle geçici, yalan sevdalara değil, ona kendimi adamak, ayran gönüllü erkeklere ömrümü adamaktan daha iyidir... Anneliğin en güzel şeklidir sevmek ve BEN OĞLUMU ÇOK SEVİYORUM....