Müzik,gürültünün elinden kurtarılmalıdır.

Müşterinin kalitesi ya da düzeyi, "pazarlanan" ürünün kalitesini belirler.

Zorunlu yaşam ürünlerini ayrık tuttuğumuzda  bu kural serbest-piyasa ekonomisinin en temel üretim-ilkesidir.

İşte onun için "müşteri"yi kendi restoranına çekmek isteyen esnaf efendi dükkanını gürültü ile doldurmaktadır.

Müşteri [ancak] bu çınlayan nameleri ret ettiği gün, arz-edilen gümbürtü, müzik haline dönüşüp müşteriye geri dönecektir.

Mevzuatta Gürültü Yönetmeliği var.

Ama müşterinin gürültü yönündeki talebi o yönetmeliği deler; delmektedir de zaten!

"Müzik ruhun gıdasıdır." Böyle demiş Gazi Paşa.

Ama o müzikten söz etmiş.

Gürültüden değil.

Bugünleri yaşasaydı, herhalde bu anlamlı sözünü bir başka türlü söylerdi:

"Gürültü ruhun gazabıdır!.."

Evet, gerçek bir gazap bu yüksek volümlü patırtının içinde soluk almak.

Her şey derme çatma.

Gecekondudan dönme bir sahne; o sahneye yakışan ucuz "zenaatçı"lar ve biçare müşteriler... İşte bu üçlünün sarmalıdır kültürümüzün [turizm kentlerinde] 2016 yılında ulaştığı trajedi.

Evet... Sorun müşteridedir.

Gürültünün müziğe dönüşememesinde de birinci derece sorumluluk müşterinindir.

Eğer bir toplumda gerçekten müzik dinlemek isteyenler azınlıkta kalıyorsa, sayısal [ve parasal] olarak esnaf-efendiyi doyuracak yoğunluğa ulaşamıyorsa, kapitalizmimin-makus talihi düzenini bu yönde sürdürüp gidecektir... Halkın nitelikli rüzgarını arkaya almadan gürültünün üstüne tırmanılamaz!

Aksi halde, kader: Nitelikli azınlık bu kepazeliğe tahammül edecektir.

Ne kadar iğrenç olsa da

- Yapacak bir şey "yok"...

Böyle diyor çoğunluk.

- Ama hayır!.. Yok değil, çok!

Durumdan görev üreten sorumlu yetkin bireyler bu yok'u, çok'a çevirmek zorundadırlar.

Çünkü -eğer- bu gümbürtünün sesi kesilmez ise, onların da kulakları kendilerini koruyacak ve bu eziyetten kurtulmak için, [naçar] sağırlaşacaktır.

Tümüyle sağırlaşmış bir toplumun ise, varabileceği hiçbir menzil mevcut değildir.

@farukhaksal42

www.soruyusormak.com