Namus iki bacak arasında mıdır ? Ruhta mıdır?

İnsanın canın acıması, hayatının en önemlisi masum gülüşlerinin elinden çalınması nasıl bir duygudur bilir misiniz ?

Çok seversiniz, aşık olursunuz hatta yapmamanız gerektiği halde hayatınızın merkezi odak noktası haline getirirsiniz. Yapmam dediğiniz her şeyi elinizde olmadan körü körüne yaparsınız. Sonuç ; kimse kendi hayatına, yaşamına bakmadan sizi yargılar. Yaşadığınız ve belki de pişman olmayacağınız durumlarda bile sizi bin pişman edebilir, cehennem azabı yaşatabilirler.

Evet bitti. Hem de gururundan tutun da kişiliğinizi unutarak her şeyi ayağınızın altına alarak yine gidip ondan medet umarsınız. Ve geriye yıkılmış, kahrolmuş, her bir parçası ayrı bir yana dağılmış bir ruh kalır.

Sonra ah etmeye devam edersiniz. Keşke dersiniz, kendinizi suçlarsınız. Yaşanmışlıklar gelir aklınıza, güzel günler gelir daha çok vicdanınız sızlar. Siz kahrolurken karşı taraf sizi iplemiyorsa hatta hayatına olduğu yerden devam edip sanki siz falalıkmışsınız gibi davranırsa insanın ruhu canından çekilir. Biz kadınlar yapamıyoruz. Düşünmekten, kendimiz suçlamaktan, ağlamaktan başka yapamıyoruz.

Çok güvenip ruhunuzu, bedeninizi, hayatınızı ortak ettiğiniz adam el olmuştur. Artık o yoktur. Ve bu durum onun umrunda değildir. Düşünmez ki; "benim de kardeşim, annem var." Düşünmez ki; " ben neden bu kişiye böyle kötülük yapıyorum hem de hayatını bana adamışken ? "diye .

Bir şeyler yaşanıyor, sen aşkla o masum duygularınla beraber oluyorsun ve karşındaki bunu o kadar güzel kullanıyor ki sizi harcıyor. Her gün geri dönmesini geri gelmesini beklerken gününü gün ediyor. "Bu kadar mı açtın ne yetmedi !! " diye gözlerinizden ruhunuz akıyor.

Derler ki ;" elbette seni senden çok sevecek, değer verecek bu konulara takmayacak biri çıkar " doğru mu ? Canım çıkıyor her gün canımın bir parçasını gömüyorum karanlığa. Namus iki bacak arasında mıdır? İnsan sever ve yaşar. Karşısındaki bu durumda bile bırakıp giderse, sırf egosunu tatmin etmek için ayrılırsa sizden hangisi namussuz olmuş oluyor?

İnsan insanı ruhuyla kabiyle duygularıyla aldatmasın, kandırmasın. Önemli olan kişilk, ruhtur ve sen hala yemediğin b.k kalmadığı halde karşı tarafı yargılayıp, senle ilk defa bir şeyleri yaşadığını bile bile ortada bırakırsan bu insanlık mıdır? Nerde kaldı adamlık, namus vicdan ?

Allah gerçekten vicdan ve kişilik sahibi kişilerle karşılaştırsın. Unutmayın bu sizin anneniz, evli ablalarınız, evlenmemiş kardeşleriniz, en yakın dostunuzda olabilir. Kimsenin duygularıyla oynayıp, yıllarını çalıp, olmayac hayaller kurdurup, herkesi karşısına aldıracak kadar küçük düşürüp sırf canınız istedi diye ortada bırakıp hayatını çalıp gitmeyin. En büyük şerefsizlik budur !