Nasıl bir gençlik?

Üzerinde çokça düşünülmesi ve olabildiğince kafa yorulması gereken can alıcı bir soru bu. Ben bu Pazar sabahı kendime “Nasıl Bir Gençlik” diye sordum. Aslında bu soruyu her yetişkin kendine sormalı ve cevap için ufkunu zorlamalıdır. Kendimi bildim bileli “Nasıl Bir Gençlik” yoğun ve hararetli tartışmaların konusu olmuştur. Öyle ya; biri 17 diğeri 11 yaşında iki evlada sahibim. Açıkçası evlatlarıma; iyi bir eğitim, çağdaş bir kişilik kazandırabildim mi? Sorusuna, yüreklice ve tek kelime ile “evet” diyemedim…

Bilinen sebeplerden dolayı istediğimiz gençliği yetiştiremiyoruz. Daha doğrusu kafamıza uygun “Uydurma Gençlik” ten bahsediyorum. Her kesin ayrı bir bakışı vardır insana dair. Çok büyük bir yanılgıdır benim istediğim gençliği başkalarına da dayatmak. Bilindiği üzere her İdeoloji, her Din ya da her ne ile adlandırırsanız adlandırın yapı adını; kedine ve dolayısı gençliğine bayılır. Sorun kendini beğenmesi ile da bitmiyor. Narsist bir anlayışla, bayıldığı her ne ile ifade ederseniz “yapı” yı başkasına dayatmasıdır.

Kayda geçen en belirgin tartışmaların gençlik ve kadın üzerinden yürütülmesini anlamak pek güç olmasa gerek. Ne de olsa dinamizmin ve var etmenin adıdır; gençlik ve kadın. Günümüzde yaşanan tartışmalarında mihenk taşıdır bu iki insan unsuru. Özelikle “Nasıl Bir Gençlik” sorusu ve algısı da daha büyük önem arz ediyor. Değişim ve dönüştürmenin olmazsa olmazıdır gençlik… Bu iki kesimi elinde bulunduran İdeolojiler (Yapılar) başarılı olmuşlardır…

Tabi “Nasıl Bir Gençlik” sorusuna cevap verebilmek için “ Nasıl Bir Demokrasi” ye de cevap bulmak gerekir. Çağdaş bir demokrasinin tanımlaması her kesim tarafından kabul gördü mü bilemiyorum. Her kesim kendince bir tanımlama yapmaktadır. Demokrasi öyle sihirli bir kelimedir ki, karşı çıkanı yakar... Zira demokrasinin kısa tanımı yapılırken; demokrasi bir uzlaşma kültürüdür denir. Öyleyse uzlaşma kültürünü oluştururken nasıl bir yol izlenmeli? Örnek verecek olursak; “Laik Gençlik” ya da “Dindar Gençlik” her ikisi de modern çağdaş olabilirler mi? Canım ülkemin vazgeçilmez tartışma konusudur “ Laiklik” ve “Dindarlık”. Bakar mısınız “Nasıl Bir Gençlik” istediğimize varmanın zorluğuna…

Eğitim sistemi; ayrı bir düşün konusu olsa da günümüz 4+4+4 tartışmasının sebebi de “Nasıl Bir Gençlik” tir. Alelacele TBBM gündemine taşınmış olması ise iktidarın kendine olan özgüven zehirlenmesi değilse kocaman bir hatadır. Böylesine önemli bir konu ki vurgusunu yapmaya çabaladığım “Nasıl Bir Gençlik” söz konusuysa! Bir toplumun geleceği sadece sen ya da benden ibaret değil. Demokrasi ile bağdaşmayan bir tavırdır bu dayatma. Aklınızın gerisindeki bu toplumun öncelikli talebi mi? Önce toplumu bir dinlesek mi? Sanırım bu konuda pek iyimse bir ortam mevcut değil.

Haaa! Bir de konuşmayan; belki korkudan belki tembellikten akademisyenler var. Koca koca bilim İnsanlarının çıtı çıkmaz oldu. Demokrasinin vazgeçilmezi olan sivil toplum kuruluşları, sendikalar, meslek odaları da var. Onlar da konuşunca yetkilerinden ya da sermayelerinden olma korkusu var!

(!…?)

“El Amman” deme zamanı, konu geleceğimiz ve “Nasıl Bir Gençlik” sorusudur… Geleceğini inşa edecek bir eğitim sistemi için aceleye gerek kalmadan her detay derinlemesine toplumun tüm katmanlarınca değerlendirilmelidir…

İşin özü; yeni toplum için, kimse kafasına göre insan tipi uydurmaya uğraşmasın. Çocuklarımızdan, dindar da çıkar, Laik te çıkar. Çağdaş ta, çağ dışı da. Tek tip insan isteyenler cahilliklerinden değilse tahammülsüzlüklerinden başka da bir şey değildir. Bana kalırsa tahammülsüz kişi demokrasiyi anlamadığı gibi, demokratta olamaz...

Peki, ben “Nasıl Bir Gençlik” istiyorum? O kadar kadar koca koca laflar ettim. Bu Pazar buna cevap vermek pek kolay olmadı desem yeridir. Yapacağım tanımlama ben bakışlı olacağından, açıkçası epey düşündüm. Gençlin ne sadece dindar ne sadece tinerci olmamalı. Hem dindarı, hem dinsizi bilmeli. Hemcinsini ve karşı cinsini bildiği gibi, farklı tercihi olan cinsiyetleri de bilmeli ve ötekileştirmemeli. Evet, bence olmazsa olmazı “Demokrat” olmalı. Zira demokrasinin bir uzlaşma kültürü olduğundan her kesim hemfikir. Demokrasinin özünde farklı görüşlere, aykırı kişiliklere tahammül etme becerisi vardır. Eee eğitim de beceri kazandırmada önemli bir yöntem olduğuna göre… Benim gençliğim; farklı görüş ve inanışlara sahip kişilere kızmayan, demokrat gözüküp te farklı kişileri ötekileştirmeyen, hatta gizli ajandasında yok etme planı olmayan gençlik istiyorum.
Nasıl Bir Gençlik? Tabi ki Demokrat Bir Gençlik.

Hasan Dede
04.03.2012
hasandede49@gmail.com