Ne büyük keder

Yitip giden hayata
Zaman ve mekan sonsuzluğunda
Savrulup giden rüzgara
Can veren iklimler nerde?

Hızla değişmekte cismin halleri
Yenik düşmekte bindallı mutluluklar
Yenik düşmekte
Sevgisizliğin ayazıyla
Gümüşservi anılar.

Kabullenilmez bir yetimlik duygusu
Kirpiğine kadar ıslanamamak yağmurdan
Hercai duyumsamaların ihanetindedir
Sevilere dem tutan yediveren gülleri.

Ve boy veren doludizgin aşklar.

Ne büyük keder
Kendi yalnızlığıyla,
Yitip gitmesi insanın....