Ne diyeyim ki artık!!!

Yaza yaza bir hal olduk ta, bu işe bir çare bulamadık...

Biliyoruz ki her hasta, her hasta yakını hassas ve streslidir. Ama şiddet artık aldı başını gidiyor, kimse de "dur" demiyor.

"Hakeden de var" tabirini bile kullanmaya başladı artık halkımız. Ne desemde anlatsam üzüntümü bilemiyorum.

Ama bildiğim bir şey var ki sizlere hizmet eden personelller birer insan, robot değil!!!..

Yetişemedikleri zaman da olur, sizi duymadıkları da, hatta hayatınızı kurtaramayabilirler de...

Hepimiz kabul edelim ki sağlık sektörü artık eskisi gibi değil. Önceki gibi servislerde oturan, hastalara somurtan hemşireler, hasta ve yakınlarını azarlayan doktorlar yok. Yeri geldiğinde suistimal bile edilebilecek kadar çok ambulans ekipleri var. Ve özveriyle, işlerini severek yapan bir genç nesil var.

İnsanların eğitim seviyesi arttıkça bizi hakları öğrenmeleri mutlu eder, onlara hizmet verenlere zarar verme çabaları değil!!!

Şiddet sadece fiziksel değil sözle de incitir. Kimse hakareti haketmez. 

Kim ne yaparsa yapsın sağlıklı bir hayatınızın olması için çabalayanlara zarar vermenizi haklı kılmaz...

Kime diyorum ki ben?

İçip içip gecenin bir yarısı ambulans çağıranlara mı?

Acilin ortasına bağırarak giren psikopatlara mı?

Yurttan gece çıkamadığı için hasta numarası yapan öğrencilere mi?

Anasını babasını bakmaktan aciz ama sağlık personeline onu korumaya çalışan evlat bozuntularına mı?

Bizler gerçek ihtiyaç sahipleri beklerken onlarla uğraşırken sesimizi çıkarmıyorsak, sizler de ufacık hatalarımıza bir anlık susabilirsiniz...

Ki ben %99 haklı olduğumuzu şimdilik sölemiyorum bile....

Bizler mesleğimizi çok seviyoruz, hatta bu resmen aşk...

Bırakın işimizi hakkıyla yapalım...