Ne Malezya’sı, ne İran’ı… Abartmayalım… Bu müslümanlık yeni mi keşfedildi...

Taaa kaç asırdır gelip, bugünlere ulaşan ve bundan sonra da kıyamete kadar kalacak olan tek din İslam’dır.

Şüphesi olan, itirazı olan, kabul etmeyen var mı?

Kimseye zorla dinini yaşa, yaşamazsan asarız, keseriz, öldürürüz diye bir zihniyet ne zamandır bu coğrafya da mevcut. Ya da hangi köken de yapıldı…

Eğer ki bu kadar zorlama bir din olsa idi, daha bizim ceddimizin, ceddi zamanında yedi düvele hakim, hükümran olmuş Koskoca Osmanlı İmparatorluğu bunu yapmaz mıydı? Yapardı. Yaptı mı?

Şimdi bizler elimizde kağıt, kalem… bulduk bir senaryo, sadece konuşuyoruz…

Vakti zamanın da; Ama savaş zamanında, iki adam iddiaya girmiş, biri demiş ki, ilim mi irfan mı? biri irfan demiş, biri ilim. Hadi deneyelim demişler…

Bir adam varmış sormuşlar… Hem de odacımı neymiş…

Baba demiş, biri… Duydun mu, Avusturya bize şeker yolluyormuş, hem de bedava…

Adam gülmüş; beyim demiş, Avusturya bu kıtlıkta şekerpancarını bulmuşta mı bize şeker gönderecek… Git allesen…

Adam okumuş değil, ama arif…

Şimdi bizlere neler oluyor…

Herkes kendi kendinden sorumlu…

Bir bakın etrafınıza?

Ne Malezya sı,

Bir gecede eski parayı kaldırıp, yeni parayı piyasaya sürecekler gibi, bu kadar kolay mı? TL'den, YTL'ye geçiş gibi, hemen malezya'laşacakmıyız? malezyalaşsak mı, malezyalaşmasak mı gibi hikaye olduk hani.

Biz böyle dert yanıyoruz…

Nedir yani, Güneye doğru indiğimizde, hristiyanı, müslümanı, ermenisi, yahudisi hep kendi dinini yaşıyor. Herkes kendi mabedine gidiyor.

Kimse dur diyor mu?

Bir türban, bir din aldık ele düştük yola... Gerçekçi olmak lazım, gözlemleyin sağınızı, solunuzu...

Sadece konuşuyoruz, sadece…

Geçenlerde nerede okudum bilemiyorum: Doğu illerinde bir tür araştırma yapılmış; hemen, hemen her il’de lokantalar, kahveler açık, insanlar yemek yiyebiliyor…Hatta son bir örnek daha. Güney’de bir otel görevlisi anlatıyordu; Yahudilerin özel günleri olduğu için, rezervasyon yaptıkları otellerini onların isteklerine göre ayarlamışlar, hamur işleri tamamen kaldırılmıştı.

Örnek çok.

Tüm ürettiğimiz, üreteceğimiz olmayan, olamayacak bir şeye kaygılanıp, ağıt yakmak…

Yok böyle bir şey… Artık ilime, fenne, başarılı çalışmalara, insanlığa faydalı olacak şeylere kafa yoralım, çevremize, dünyamıza, geleceğimize yatırım yapalım... Çalışan, üreten, (istisnalar tabii var, dünya yüzünde en ileri devletler de bile istismar edilen mutlaka olduğu gibi) bir toplum olma yolunda gidiyorken şimdi…

Her şey bitti… Yok efendim iran, yok türban, yok Malezya… Yok daha neler…