- Kategori
- Deneme
ne ordayım ne burda
Veda faslı… Yine bir ayrılış anının tam içinden yazıyorum şimdi! Uçak ayağnı yerden kesmek üzere!
Yaşadığım ne ilk veda ne de son! Hangi vedanın asıl veda, hangi kavuşmanın son olduğunu bile bilmeden her an bir yerlere gitmeye hazır, sanki hep hazır duran bavulumla bir yere veda edip başka bir yere kavuşuyorum. Veda ve kavuşma adresleri de sürekli yer değiştiriyor. Zor iş bunlar kardeşim!
Bindim yine bir uçağa, gidiyorum şimdi de istanbula, bir hafta önce veda ettiğim istanbula! Çocuğun teki de yerime oturmuş, cam kenarını da kaptırdık, hay allah! Halbuki komşumuzun bilmem neyi bilmem ne abi, zafer abinin kızıyım diye ayırtmıştı bana business clastan cam kenarını, en torpillisinden. Öyle ya muştan gidiyordum, işlemese olmaz bizim formaliteler! Her neyse, zaten uçağın camından göreceğimden daha çok önemsediğim manzaralar var benim. Memleketimden son insan manzaralarını doya doya yaşamak istercesine dört açtım gözümü, kulağımı! Uçağın tekeri yere değip, kapıları açıldımıydı İstanbul'a zaten geride kalacak hepsi. ben o geride bıraktığıma pek de benzemeyen hayatımı yaşamaya başlayacağım an itibariyle, hiç vakit kaybetmeden. Ahmet amca, mehmet dayı, hüseyin enişte, rıfat abi, bahar teyze, ayşe yenge hepsi yok olacak birden! Yoldaş bavul elimde, güç bela süreyerek onu incitmek istemeyerek, akbilim cebimde, kulaklıklarım kulağımda hazin bir özgürlük şarkısı mırıldanırken, ben yine düşeceğim kendi yollarıma. Mutsuz bir şekilde mi? Yok hayır asla! Şikayetçi değilim durumumdan şaşkınım sadece. Yollarımı da seviyorum yoksa.
Ailem bile kalıverdi uçağın merdivenlerinden dönüp el salladığım o son gördüğüm manzaranın içinde, bekleme odasının soğuk camlarının ardında. Evden çıkarken niyesi büyüdükçe daha kolay hissedip daha zor anlatabileceğim gözyaşlarım kardeşime emanet şimdi, onun gözlerinden akıyorlar. Yok yokk sulugöz falan deilim, sadece yoğun yaşıyorum işte o anları ya da evet sulugözüm belki nolmuş hatta anakuzusu, ama ağlamayı sevdiğim kadar gülmeyi de severim ben, nerden geldim buralara hem ben zaten büyümek için acelesi olmayanlardanım. Velhasıl… Heyyyhat ne zaman büyüdüm ben! Yuvadan uçalı epey oluor ama her çıkış biraz daha yüksekten uçuş oluyor galiba!!!
Derken teker de yerden kalktı işte! Tam şimdi kesildi işte bir süre daha telefonlarla sağlanacak son bağlantı! Aslında tam da kendimi ait hissetiği yerdeyim şu an! Ne orda ne burda, havada, yolda! Arada bir yerde.Kavuşacağım ve veda edeceğim, dönmek üzere gideceğim, özlediğim ve özleyeceğim, tüm yerlere eşit uzaklıkta. Nereye aitim sorusunun cevapsızlığında! Hiçbir yere ait olmadan her yere olabilme ihtimaliyle, kendim ve sahip olduğum tek bavulumla yolda!