Ne sen ne de ben

Ne gidebildik ne kalabildik bu şehirde.

Sen hep kötü anılarımızı hatırlasanda, ben hep o güzel günlerimizi anımsadım.

Yaşadım hepsini anımsadıkça gözlerimi kapatıp.

Hic çıkmadı aklımdan o gülüşün. Seni güldüren gibi ağlatanda hep ben olsamda…

Sen artık o sen olmasanda, ben sevmeye devam ettim onu anlamsızca…

O kadar acımasızki sensizlik.

Resimlerine baktım, ağladım, güldüm, kendime kızdım kaderden çok.

Hiç kin güdemedim sana. Bir çocuğun annesine kızgınlığı gibiydi en büyüğü.

Kırdığı bir vazo için işittiği azardan sonraki…

Ellere kızdım ellerin olduğun için. Oysa ne çok severdim o ufacık ellerini.

Sen bile o sen olmaktan vazgeçsende, ben hiç vazgeçmedim ondan.

Denemedimde diyemem ama, kabullenemedim bensiz geçen günlerini.

Ben seni bedelsiz sevmiştim güzelim. Ama bu son bedeli ödeyemedim.

Dostlar tuttu elimden…

Mezesiz birkaç kadeh, günahsız birkaç duman…

Sorgusuz sualsiz maskesiz……