- Kategori
- Şiir
Ne söylesem az

Söndü ışıkları odamın,
Üzerimde yığınla karabasan,
Sıkar acımasızca ömrümün hüznünü,
Boşluğundayım, tarifi olmayan karanlığın.
Çemberi daralan alanında boğuluyorum, her gidişatın,
Hangi yana dönsem yığınla söz biriktiriyorum,
Avuçlarım kanıyor, ben kanıyorum,
Ne söylesem az geliyor, anlam yediremiyorum hayata,
Hayat az, zaman çok, sabır yok oluyor…
Ve ben yok oluyorum, her adımda.