Ne uğruna heba olmalı ömürler

Heba ederiz ömürlerimizi pek çok şey uğruna.

En çok da biz kadınlar.

Yapımızda vardır. Yarabbi! Bu nasıl bir fıtrattır içimizdeki. Beynimizdeki, kalbimizdeki ruhumuzdaki ve tenimizdeki.

Bazen bir gülücük sıcak bir bakış uğruna yakılır gemiler, atılır " ondan başka" herkese karşı köprüler. Hazırlanır valizler ve bir aşık yürek, sevdiğinin bir sözüyle bilinmezlere gider.

Bir tek söz arşa çıkarır ruhumuzu ve bir kaç günlük suskunluk dünyadaki yerimizi dar eder.

Hayatlarımızı ipotek ederiz aşka bazen bilerek ya da bilmeyerek.

Ağulu aşlar içeriz, toz konduramayız sevdaya. En kötü beddualar geçer içimizden lakin, hep kalbe yenik düşer dilimiz ve en derinde kalakalır keskin cümlelerimiz.

Heba ederiz ömrü vefasız sevilen uğruna. Ki bir vakitler canımız ciğerimiz, dünya yurdunda ruh eşimizdir. Oysa şimdi ne kadar da "el"dir.

Kıyamayız kızsak ta sisler ardında kalan en tatlı anılar hatırına.

Heba ederiz ömrü. Değmeyecek birisi uğruna.

Var mı böyle gönüllü kölelik aşktan başka.

Ey aşk sen nesin?

Ceza mı? Ödül mü?

Bela mı? Nimet mi?

Ey sevgili sen kimsin?

Dost mu? Düşman mı?

Deva mı?Zehir mi?

Normalde dar ederiz bir düşmanımıza dünyayı elimizden geldiğince lakin, sorgusuz ve sabırla yıllar hediye ederiz sevdiğimize birkaç ümit ve birkaç "belki" uğruna. Sonra deriz ki "saçımı süpürge ettim senin için... Yıllarım heba oldu aşkın uğruna"

Oysa geçen geçmiş, ömürden koca bir parça gitmiştir aslında.

Kalbi acıtan, geceleri sonsuza uzatan kederin yanında, pek az hoş  tortu kalmıştır ruhta yazık ki..

O halde iyice tartmalı ve hesaplamalı ince ince zihninde.

Hayat böyle bir şey midir?

Hayat.... Sabah yüzümüze vurması güneşin hani... Kuş sesleri... Bir çocuğun annesinin dizinde kahkahalarla gülmesi.... Bir ahbabın ummadık bir anda bir kapıdan çıkagelmesi ve onunla kuşluk vakti bir kahve içilmesi.. Akşam günbatımı öncesi gökte dans eden renkli bulutlar.... Sıcak bir yaz gününde bir elma ağacının gölgesi.

Aşk çok şeydir ve nadidedir elbet, lakin hayat başka da binlerce şeydir.

Heba etmeden önce tartılsa her şey cesurca ve sadece kendi "insan varoluşundaki"  hazineyi bilerek...

Ne uğruna heba edilmeli ömürler? Değer mi?

En çok da biz kadınlar.

Gözler, sözler, güller ve hoş lakin boş  hayaller boyamasın gözlerimizi iyi tartalım aklın terazisinde.

Bu sevilen, bu duygular  ve bu vakitlerin bedeli bir ömür eder mi?