Ne yazsak boş, ne çizsek hep eksik.

Ne yazılsa kırık dökük kalacak.
Ne söylense hep eksik olacak.
Gencecik insanlarımızın en kutsalı ellerinden sökülüp alınmış.
Geride kalan aileleri için ise dünden sonraki her gün artık çok daha farklıdır.
Çok daha hüzünlüdür.

Birebir etkilemeyince...

Bizzat dokunmayınca...

Ateş hep düştüğü yeri yakacak.

Dün gazetedeki resimlerine baktım...çok üzüldüm çok.

Bundan 1 yıl önce 21 Ekimde 13 canımızın Dağlıca baskınında...sonrasında ve o günlerden bu yana daha bir çok canımızın gitmesi...hayallerin, umutların yok olmasını ve sevecenliğin darmadağın olmasını o insanların yakınlarından daha iyi bilmemize imkan yok.
Ne yazık ki doğru ve “ateş düştüğü yeri yakıyor”.

1 can da 15 de...1000 de kutsal.
Gencecik askerlerimiz hayatlarını göz ardı ettiler bu vatan için...vatan için canlarını feda ettiler.
Bir şehidimizin annesi "Biz şehidimize değil, yapılan kahpeliğe ağlıyoruz" demiş...hakikaten kahpeliktir...gencecik insanlarımızın hayatlarının alınması kahpeliktir.

Onursuzca yaşamış ve sonrasında da askerlerimizin canlarını almış olan bu teröristler, insan artığı bile olamamıştır.

Ama ne yazsak boş, ne çizsek hep eksik.

“Artık...”,
“Bundan böyle...”,

şeklinde başlayan cümleler kurmak yerine...

yetki ve sorumluluk sahipleri somut olarak harekete geçecek işleri yapmaları gerekmektedir...

ve ne yapılması gerekiyorsa süratli olması önemlidir.

(Bu yazı eş zamanlı olarak http://hayattanmasallardanbiraz.blogspot.com/ adresinde de yayınlanmaktadır.)

Resim: Millyet Gazetesi