Neden ''Melekler Yüreğinizden Öpsün'' ?

İlk okul dördüncü sınıftaydım bir kara trenle babamı Almanya'ya yolcu ettik ve biz üç kız kardeş, annemizle birlikte kalakalmıştık.. Annem bizlere tam yirmi yıl boyunca hem analık, hem babalık yaptı..

Bazı geceler karanlıklar ve soğuklar ürkütürdü kardeşlerimle beni. Bazı geceler de kötü komşular ürkütürdü.. (Bunlar başka bir yazı konusu olarak kalemimde demleniyor..)

Annemden Allah razı olsun. O daha çocukluğumuzda bize bütün duaları öğretmişti.. Yazları camiye gönderirdi. Kuranı öğrenelim diye. Ben daha altı yaşındayken Kuranı Arapça okumayı öğrendim ve arkasından da şükür hatimler ettim.. Ailemiz Muhafazakar bir aile yapısına sahiptir ve annem de namazında niyazında bir kadındır.

Bir Çerkez kızı olduğu için, çok sıkı disiplinle yetişmiş, bizide o gelenek ve göreneklere göre yetiştiriyordu. Bu yüzden kendimizi bildik bileli Allah inancıyla ve de Çerkez terbiyesiyle yetiştik..
Allah'tan korkmaktan çok, şimdi tarif edecek olsam mutlaka zorlanırım yazmak için, ona karşı anlatılmaz bir sevgi ve saygı besleyerek büyüdük.

Günün her saatinde beni kimsenin zorlamasına gerek yoktu dua etmek için.

Dua ettikçe bir huzur kaplardı içimi. Helede akşam olup yatağa girince, sayısını hatırlamam mümkün değil, daha ben dualarımı mırıldanırken kendiliğimden dalar giderdim uykuya.

Sonra da doğru, rüyalar ülkesine.

Nedense bu rüyalar kendisinde ki o gizli hal içine alırdı beni.. Hep düşünürüm bu rüya konusunu çünkü, gördüğüm rüyaların hepsi, hala daha hayatımda anahtar teşkil eder ve de çıkar..

Ben daima uyumadan az önce, rahmetlilere, hastalara, dertlilere, kimsesizlere, yaşlılara, çocuklara, her türlü sıkıntıda olan bütün insanlara yardım etmesi ve bizleri koruması için dua ederim ve yalvarırım Allah'a.

Çocukluk buya, ölmekten ürksem de (o zamanlar) o günden beri annemin bize öğrettiği bütün dualarımızı okur, sağımıza, solumuza, önümüze, arkamıza, üfler ve bütün meleklerin yüce makamlarına diye, bir de selam yollardık. Öyle rahatlardık..

İşte o akşamlardan bir akşam, korkak ve ürkek uykuya dalmaya çalıştığım soğuk bir geceydi ve ben bir rüya gördüm..

Bütün melekler toplanmışlar, yolladığım dua ve selamlar için, teşekkür ediyor bir yandan da ellerinde sevdiğim çiçeklerle birlikte hepsi birden gülerek sırayla yüreğimden öpüyorlardı..

Hala her hatırladığım da titrerim. Tüylerim diken diken olur ürperirim. Sonra da nedensiz ağlarım..

Onlar öptükçe ben hafifliyordum ve tarifsiz bir huzurun içine doğru yol alıyordum.. Hepimize uçuk gelse de o geceden sonra, Allah'tan başka kimseden korkmayan, ürkmeyen ve sadece ruhumda o garip gücü hisseden biri oldum.

Ne kadar büyüsem KOCAMAN kadın da olsam, hala hissederim bu mistik ve sihirli duyguyu.

Bu sözü ne zaman söylesem, insanlar şaşkın, şaşkın ve mütebessim bakarlar yüzüme.. Onlar değil efendim ben çocukluğumdan beri tuhafım..

İlk gençlik yıllarımda, siz hayal gücü deyin ne derseniz deyin, olur olmaz şeyler anlatırdım. Bizim mahalledeki komşu teyzelerde ''hadi oradan deli kız, yine saçmaladın'' derlerdi.

Sonra mı?

Sevdiğim ve sevgilerini hissettiğim bütün insanlara, onlarında o tatlı huzuru hissedip yaşamaları ve onlara şans getirmesi için, ''Melekler yüreğinizden öpsün'' diyorum! :)

Neden bilmem yazmak istedim.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

''Melekler Yüreğinizden Öpsün''

Sabiha Rana