Neden böyleyiz ?

Biraz kırgın, biraz üzgünüm. Ne zaman önemli şeyler'e değinsem okur sayısı -yüzler'e zor ulaşırken- magazin boyutlu bir şeyler yazdığımda binlere ulaşıyor. Bazı konuları özellikle seçiyorum, bu karşılaştırmayı yapabilmek için..

Duyarlı olanların sitelerine giriyorum. Sorguluyor, düşünüyor, yorumluyorlar hayatı. " Yarın ölecekmiş gibi " bakmıyorlar . " Bu günü ve salt kendimizi kurtaralım yeter." demiyorlar. Elbette ki her yazılan'ın okunması gerekiyor diye bir kural yok. Fakat genelde , kategorilere ve okur sayılarına baktığım da "Böyle olmamalı." demekten kendimi alamıyorum.

Her görüşten , her düşünceden , taraflı , tarafsız arkadaşlar var aramızda. Nasıl ki gazete okurken , tv izlerken tek bir yayın ve kanalla sınırlı kalmıyorsak, burada da farklı yorumları , farklı bakış açısına sahip yazarları da okumak zorundayız diye düşünüyorum. Yazan illa ki düşüncelerini, yaşanmışlıklarını, gözlemlerini, deneyimlerini, araştırmalarını ve emeğini katıyor. Buradan da ortaya , yaşadığımız toplumda ki insanların kültür yapısı ortaya çıkıyor. Son derece donanımlı arkadaşlarımız bomboş şeyler yazarken, ilkokul mezunu bir arkadaşımız dört dörtlük anlatımlarla, toplumsal mesajlar verebiliyor.

Her zaman olduğu gibi, internet'in ne amaçla kullanıldığı çok önemli. Bir "Sohbet" bölümü açılsa, inanıyorum ki büyük rağbet görecek...Bu bir öneri olarak algılanmasın lütfen. Doğru düşünüyorum demiyorum. Fakat yaşadığımız Dünya'nın ve Ülkemizin sorunları'na ilgisiz kalıp, salt -pembe düşler- peşinden koşmayı da içime sindiremiyorum..

Acaba diyorum, görmezlikten gelinmeye çalışılan bu sorunlar sonucunda mı -duygusallık- ağır basmaya başladı ? Gelecek kaygısı , ekonomik sorunlar, aile içi çatışmalar mı bizi farklı konularla ilgilenmeye zorluyor ?Temel sorunları çözmede -sesimizi duyuramamak mı?- bizi "Adam sende" ci yaptı ? Az gelişmiş bir Ülke görünümündeyken , gelişmiş Ülke empozeleri mi bizi mutsuz kılan ? Ve bu mutsuzluktan kaynaklanan toplumsal bir travma mı yaşıyoruz?

Ne dersiniz ?

Sevgiyle ve mutlu kalın.