Neden hep iki kişi üzerine oynuyor hayat?

Neden hep iki kişi üzerine oynar hayat?

O kadar şey varken, neden sadece iki kişi?

Çok sordum kendime…
Yeri geldi cevaplar buldum, yeri geldi cevaplar kayboldu…

Dikkatli ve duyarlı bir insan olduğumu biliyorum. Araştırıyorum, okuyorum, görüyorum ya da ikinci bir şahıstan duyuyorum.

Dünya hep iki kişi arasında dönüp duruyor, o dönen çemberin içine de 3 harf otutturuluyor, ‘AŞK’.
Geri kalan her şey;  kayan, parlayan gezegen olarak faaliyet gösteriyor etrafımızda.

Bende tabi ki dünyayı ele aldım ve bir güzel çevirdim avucumun içinde.

- Tanık olmuşumdur birçok ilişkiye, dinlemişimdir.

En çok aşk acısından acıyor yüreği insanın… Sadece iki şahıs arasında geçen, belki bugüne kadar oynanan mutluluk oyununun kedere dönüşmesinden kanıyor o kadar şiddetli…

Ne ölüm, ne maddiyat, ne maneviyat insanı bu kadar etkiliyor…
Ölüm acısının sabrını illaki veriyor Allah…
Maddiyat dediğinizde nedir? Biraz fazla çalışınca o da düzeliyor zamanla…
Ama aşk acısı; işte o hiç bir türlü dinmiyor. O kadar yazılan şiirler, kitaplar, yapılan söyleşiler, uygulanan tedaviler vs... hangisi ruh’a iyi geliyor?

Bildiğim tek gerçek şu ki; insan bir tek aşk acısında toparlayamıyor kendisini ve eğer kendi kendini toparlayamıyor ise, hiç kimse yardımcı olamıyor.
Ne kadar dışarı vursan da kendini, ne kadar tanısan da birçok kişiyi eğer içinde kalmışsa birileri ve yaralamışsa o kalbi, ömrü hayat boyunca dinmiyor sende sızısı…

Belki de iyileşmek istemiyor yürek, başkalarının yardımını o yüzden istemiyor. Bahane olarak ta hiç bir şey yeterli gelmiyor deniliyor...