Neden insanının rengi kadar bahtıda kara

Ben ilkokula giderken babam televizyonda Afrikalı yaşıtlarımın ölümlerine bakmamı istemezdi. Onlar ölüyordu ve bizler seyrediyorduk. Onlar halen açlıgın, iç savaşın, hastalığın, doktorsuzluğun, çaresizliğin içinde bu sefer bizlerde birşeyler yapıyoruz, uluslararası kuruluşlarda ama malesef yetmiyor.

Elmasın, petrolun, köle işçilerin kıtası halen afrika birileri için.Çocukların çeşitli şekilde sömürüldüğü, savaşa, suça teşvik edildiği kıta.Dünyamızın gerçek yüzü, bagımsızlıkları için katledilen, batı tarafından soykırıma uğrayan afrika.İç savaşta kadınların, çocukların, masumların, silahsız insanların uykularında çadırlarında öldürüldüğü Afrika.Halen dünya aids nufusunun bir çoğunu barındıran afrika, doktorsuz afrika, çoçukların iyileştirebilir hastalıklardan öldüğü afrika.Bizlerin gerçek yüzü afrika.

Tepkilerini çok sonraları Fransa sokaklarında siyahi gençleriyle ortaya çıkaran afrika, gelişmiş ülkelerin silahlanmadan, entrikadan, aç fikirlerden, ve buna bizlerde dahil olduk misyoner çalışmalardan göremediğimiz afrika, zayıfı olduğu gibi kabul edemediğimiz dünya. Çeşitli yiyecek ikramlarından sonra insanlarının din değiştirdiği afrika.Bize, basınımıza uzak afrika, ama herkes haklı ortadoğudan buraya sıra gelmedi ki?

Aslında yakın afrika, tarihimize yakın, Osmanlıyla yakın pek yakında susuzluğuyla açlığıylada kaderimiz birleşecek sanırım.Bu yazıyı yazmaktaki amacım Afrikaya biraz ilgi gösterelim ve basınımızdan artık magazin haberleri kadar dünyayı anlatan, müslüman kardeşlerimizi anlattığı gibi, batıyı anlattığı gibi, insanı anlatan haberler yapmasını isteyelim. Böylece hem dünyayı daha iyi anlamış oluruz, hemde belki yüreği barışa eriyen insanlar daha çok çıkar içimizden...