Neden

Başlangıcını daha dün gibi hatırladığım, kaderin bir cilvesi triplerinde bir ayrılık söz konusu olmuşken yüzümde oluşan yavşakca bir tebessüm ile yine gülüyorum. Bakma aslında güldüğüme, aslında çok ağlarım da kimseye belli etmem. Kendi içimde yaşarım...

Hani başlangıç diyorum ya, herşeyin aslında nasip diye başlayan nasiplikten çıkıp saçma sapan bir hal alması ile birlikte yine kelimeler yine o cümleler. " Helal et hakkını"

Ben etsem de başkaları etmez....

Aile çok önemli.

Özellikle babalar.

Babalar her zaman haklıdır...

Suçlu aramıyorum aslında sadece üzüldüm. Cesaretsizliğine inanamadım. Söylemek zor da olsa gerekini yapmak herzaman haktır. Hakkımı yedi bir kere. Düşündükçe bir çılgınlık yapıp " hayırdır  beni ne kadar tanıyorsun da benim için uygunsuzdur diye not veriyorsun?" diyesim geliyor.

Ya sonra...

Sonrasını düşünmedim mi ? Düşündüm aslında yine her zaman ki gibi en kötüsünü düşünerek hareket ettim. Hata bendeydi aslında. Niye istenmeyen tüy modunda adamın yanında biterim ki. Yoksa bu bir komplomu şimdi onu düşünüyorum. Tek cevapsız bir soru var sormak istediğim.

NEDEN?

Bana mantıklı hiç bir cevap benim doğrularımla uyuşmayacağını biliyorum. Ben ağzından çıkacak tek kelimeye bakan biri, el üstünde tutmak için kendimden verdiğim ödünleri boncuk gibi tespih yapmışken, onu kötülüklerden elimden geldiği kadarıyla korurken daha ne yapmam gerektiğini düşünüyordum ama artık düşünmüyorum. Çünkü ben üstüme düşeni yaptım. İçim rahat vicdan muhasebesinde vergi rekortmeni oldum.

Zamanı gelince bütün sevenlerime armağanım olacak.