Nedensiz

eskiden, çok eskilerden; nağmeleri akılda yarım kalan,
unutulmuş bir şarkıyım şimdilerde...
mahzun ve kimsenin sesi olmayan; o, eski şarkıyım...
öylesine mutsuz, öylesine yalnız ve unutulalı çok olmuş...
yüreğimin yaraları hala kanıyor, neden...?
kalabalık sokaklar da, nedensiz yitmelerim neden...?
nedenini bilmediğim hüzünlerim var;
yüreğimde her mevsim yeşeren...
gerçekten; unutmak mümkün mü...?
kimi, neyi, ne kadar unutmak mümkün olabilir...?
insanın geçmişi yoksa, geleceği nasıl olur bilmem...
belki de, sitemlerimin bitmesine engel; bu nedensizlikler...
şu anda, dört yanımda yalnızlık kalabalığım; kaybolduğum...
şu anda, acı dört yanımda; tek başıma bocalayıp; boğulduğum...
kim bilir; neden...?acıyor ruhum, devasızım biliyorum...
acıyor, yüreğim nedensiz acılarım var; bilinmez ki; nedeni, nedendir...?
acılarım var derin; her zaman yüzüme akseden, çizgileri belirgin...

Hülya AŞKAROĞLU