Nefes alamıyorum.

NEFES ALAMIYORUM

Bu akşam ilk defa böylesine

Kapıyı açıp ta eve girdiğimde,

Soğuk bir rüzgâr vurdu yüzüme,

Eşyalar, her şey yerli yerinde,

Ama sen yoktun.

İçimi derin bir sızı kapladı….

Çiçekler hep boynunu bükmüş,

Kuşlarımız sanki bana küsmüş,

Bu eve acı bir hüzün çökmüş,

Çünkü sen yoksun…

Şurada , yerde duruyor terliklerin,

Koltuğa atılmış pembe geceliğin,

Duvardaki resme ilişti gözlerim,

Mutlu günlerden bir anı bu resim.

Şimdi neredesin?

Nerelerdesin?

Ağlamak istiyor, ama ağlayamıyorum,

Sensizlik ne zormuş,

şimdi anlıyorum.

Her şey seni bana hatırlatırken,

Söyle, ne yaparım böyle ben?

Bir öksüz gibiyim…

İçime çökmüşken böylesine yokluğun,

Sensiz olamam,

Yaşayamam hissediyorum.

Dön sevgilim , sana yalvarıyorum,

Sanki sensiz nefes alamıyorum….

Tünay Süer