Nehir

                    NEHİR

                            Sevdalı gönülden akan bir nehir,            

                            Kavuşur sonunda umman-ı aşka,

                            Kaynağında ezel, mecrasında bir

                            Umman üzre vuslat daha bir başka.

                            Terk edip  toprağa boş kalıbını,

                            Sonsuzun sonuna doğru yol alan,

                            Nur-ı mahsusundur atan kabını,

                            Bil Sensin!  sonunda oraya varan.

                            Bir nokta çekirdek,ulu bir ağaç,

                            Bir zerre enerji; Dirilen insan,

                            Ba’sı Ba’del mevte kesin bir inanç,

                            Sarsılmaz kaledir, yürekte iman.