Nerde O Eski Bayramlar!

Gezmeye gittiler

Evet, tam olarak böyle

Gezmeye gidiyorlar artık

Bayram demek tatil demek oldu

Belkide “nerde o eski bayramlar” demek için yaşım genç kalabilir size ama bizde 90’lar nesliyiz sonuçta

Bizim çocukluğumuzda bayram, bayram gibiydi

Şimdi ise sadece tatil…

Bayramlar çocuklar içindi de, biz mi büyüdük dersiniz?

Çok da büyümedik aslında, bir yanımız her bayram hep çocuk

Yoksa gerçekten de kaybettiğimiz değerlerin arkasından üzülmekten başka çaremiz mi yok?

Bayram; tatile gitmek değil, ziyaret etmek demekti önceden
Eş, dost, akraba, komşu ziyaretleri yapılır, iade-i ziyaretler beklenirdi.
Bayram demek, kolalı mendil demekti.
Aynı kıyafetlerle bayrama girilmezdi mesela, çünkü bayram; yeni pabuçlar demekti evvela...
Arife gecesi yeni pabuçlarla beraber uyunurdu

Bayram sabahı erkenden kalkılır, bayramlıklar giyilir, ailecek bayramlaşılır, sofraya oturulurdu.
Kahvaltı sofrasından kalkar kalkmaz, soluğu mahallede alırdı çocuklar...
Harçlıklar, şekerler

Kapı kapı dolaşılırdı

Torpil patlatılırdı

Elma şekerler, pamuk helvalar, balonlar, çikolatalar…

Yine yeme içmeye gitti aklım…

Tebrik kartları vardı yahu birde,  ne güzel şeylerdi onlar

Sevgililer, hediyelerini, mektuplarını aracılarla elden gönderirlerdi gizlice. Sabrı olan telefon sırası beklerdi, 1 dakika sesini duyabilmek için.
Whatsappın samimiyetsiz toplu bayram mesajlarından önce, toplu bayramlaşmalar vardı.
Kolonyalar doldurtulurdu mahallenin kolonyacısından...

Tütün, limon, lavanta
Herkesin kendi kolonya şişesi olurdu, en havalı kristalinden...
El birliğiyle börekler baklavalar yapılırdı arife gününden

Komşuda pişen mutlaka size de düşerdi...
Komşuluk vardı çünkü.

Ama şimdi öylemi

Ne oldu da yitirdik böylesine güzel şeyleri?

Olsun gelin siz yine de Barış Manço’ya kulak verin

“Bugün bayram, erken kalkın çocuklar, giyelim en güzel giysileri …”