Nerdesin?

Adımlar gecenin bir vakti kaldırımda sessizliği yararken, beynim kendi sessizliğini yırtarak haykırdı. Hey nerdesin?

Anlamsız sessizliklerde duvarları çatlatan sesin şimdi çatlak duvarlarıma bir sıva oldular. Hey nerdesin?

Ararken seni gözlerim karanlıkta, sen ışığınla kör ettin gözlerimi. Hey nerdesin?
Sessiz atan kalbimin ses tonlarına kulaklarının çığlığıyla cevap veren beynin !Hey nerdesin, nerdesin?

Karanlık yine ..
Nedendir bilinmsez ama anlatılan kelimelerde ki harflerin ünlü ve ünlüsüzlüğünün etkisindendir bu karanlık…

Her bir şehri dolaşmam zaman yolculuğu yapar gibi yaşandı kalbimde..
Yarattığı hasar beynimde yanıt bulamadan gözlerimden bağırarak acıttı bedenleri.

Ve yine bastım bu kaldırımlara sana inat... Bastım bu taşlara sana inat, kalbime inat beynime inat.
Gözlerimde dolan yaşam tenimdeki, rüzgarın dinmesiyle böldü bu geceyi,
Güldüm yine kendimden kaçarak…
Yine dirseklerim masamda, yüzüm duvarlarda, sesim gözlerimde ve gizlerim sende kalmıştı….
Güldüm ağlayarak!

Ve o an zaman durdu benim için. Matematiğe ters düşen kavramsal akılsızlığım kimyada bi formül oluşturup fizikle dengesini bulmuştu…
Akan giden bu düşünceler havada bizi gafil avlayan polenlere inat ; suda oksijensizliğe toprakta suzuzluğa, derken gerçeğin içindeki yalanlarda boğuldu.

Ve temeller sarsılırken, işçi sınıfı düşüncelerim yine duvarlardan yankıyan kendi sesine vevap verdi.
Nerdesin?