Neye inanırsan onu yaşarsın...

Herşey birbirine sıkıca bağlıdır ve her olan bir sonraki olanın hazırlayıcısıdır. Ama insan ısrarla körlüğünü sürdürür. Sonrada... birden niye böyle oldu?

Hayatın gerçeklerini bilmek ayrı, onlara teslim olmak ayrıdır. Sence ben hangisindeyim? Belkide bunlar geçmiyor aklımdan.

Dostmuş. Dostluk aciz insanların işidir. Birine ihtiyacı olan insanların. Kusurlu olup, bunun farkına varan, farkına vardırılan insanların. Kendi kendisine yetmeyen insanların. Başarısızlığa alışmış insanların, yenilenlerin, yenileceklerin, yenilmek zorunda olanların.Dost, dosta bunu yazmış:

Duymalısın...
Burası çıkmaz sokak...
Masamdaki nergisler küf kokuyor..
Aklım bulanıyor...
Duymalısın...
Baksana kollarım yok benim
Sarılmayı öğretmedi annem,
Ama iyi terk ederim..
Kabuslar beni tanır, onlara sorun,
Unutmadan
Birde papatya tak yakana
Burası çıkmaz sokak
Ve çok karanlık
Birde papatya tak yakana
Seni unuttum ama çiçekleri tanırım
Gelirken beni unutma...

Giderken yağmur makamında bir dünya bırakıyorum. Sağanak kıvamında bir gelecek.Ay ışığı kokan bir nefesle yürekten okunmuş dualar.Dünlerimin gözyaşını, yarınlarımın tebessümünü bırakıyorum.Bütün umutlarımı yanıma alıp, bensizliği bırakıyorum.Aşkı yağmurla bulun, ağlarsam alınmayın.Gerçekmiş.

Galiba gerçek diye bir şey yok;neye inanırsan onu yaşarsın.

(resim PİCASSO)