Nice yürek bayramları...

Çoğumuzun dilinde, " bayram gelmiş neyime, figan düşmüş yüreğime" namesi olunca; bayramlarda öyle " allı yeşilli takalar gibi' geçmiyor artık.
Onlar da yaşamın kıyısındaki düşlerimizden biri oldular...

Düşünün ki pek çok güzel duyguyu; mesela sevgiyi, mesela dostluğu, paylaşmayı, hoşgörüyü sanki bir kutuya doldurmuş ve de kilitlemişiz. Kutuyu açmak için de bayramları bekliyoruz.
Bayramlar dışında kimse barışamaz, kimse kimseye sevdiğini söyleyemezmiş gibi...

**
Çocukların yüreğine bayram, sevildiklerinde gelirmiş. Sanki biz büyüklerin öyle değilmiş gibi...
Peki yürek bayramı yaşamak ve de yaşatmak bu kadar kolayken neden yaşayamıyoruz ?

Aziz Nesin diyordu ki : " ne zor şey şu seni seviyorum diyememek ".

Oysa sadece iki kelime...
Hep duymak istediğimiz ama söylemeye bir türlü cesaret edemediğimiz.
Her sorunu çözebilecek gibi görünen; belki de her sorunun başlangıcı...
Ama ne kaybederiz ki söylersek ?

Gelin bu bayram deneyelim, ne dersiniz ?

Hepinize nice yürek bayramları diliyorum...

Kendime de tabi...

haticeatalay