Normallik üstüne

Normalim. Normalsin. Normaller,

İyide neye göre normaliz. Bu toplumda insani değer yargıları ile donanımlı,

Ahlaki kurallara uyan, düşündüğünü dürüstçe söyleyen, anormal karşılanırken,

Normalliği nasıl açıklayacağız.

Doğrusu ben bayağı bir bocalama içindeyim. Normal miyim? Anormal mi?

Anlayım ki anlatayım.

Eskiden TV izler, karda kayan, kaza atlatan, kişilerin görüntülerine acır,

Bir yerlerine bir şey olmuş mudur diye! (normal, normal) düşünüp, telaşlanırdım.

Şimdi bakıyorum, insanlar gülsün diye, özel olarak bu tür çekimler yapılıyor, kadın, çocuk.

Yaşlısı, genci karda kayıp düşüyor, kafasını çarpıyor, (belki de, sonu sakatlık, ölümle bitiyor),

İzleyenler, keyifle seyredip, kahkahalarla gülüyor. NORMAL. Ben, ANORMAL,

Önceleri, sokakta yürürken, yolculukta(servis dışı),bir şey yemez, içmezdim. Canı çeken olur diye ve normal olduğumu düşünürdüm. Şimdi yine midem kazınıyor, bir simit bile yiyemiyorum; KOKAR diye.

Etrafım dondurmam kaymak görünümünde, ben gene Anormalim.

Yine, Tiyatro, sinema, konferans ve panellere gittiğimde, sessizce izler dinler, ara verildiğinde, ya da oturum sonunda, kalkılıp gidilebilir ligi, normallik olarak görürdüm. Şimdi sayılı kişiler olarak, kaldığımız salonlarda, birbirimize, normal miyiz?  diye bakıyoruz.

Otobüs durağında sıra bekler, yaşlılara öncelik tanırdım. Ve normaldim. Yine sıra bekliyorum. Yaşlı, genç, çocuk, herkes birbirine karışmış, her kafadan bir ses, hayda! Ben sıramda ve Anormal.

Trafikte, hiçbir araç olmasa dahi, dönüş sinyalimi verir, kırmızıda, durur ve normal olarak geçinirdim. Şimdi de duruyorum. Yanımdan geçen şoför, deli işareti yapıyor. ANORMAL MİYİM ki?

Sadece bunlarla kalsa iyi; Alışverişte, aldığım ürünlerin son kullanma tarih ve içindekileri büyüteçle okuyorum;(okunmasın diye çok küçük yazılıyor) Tezgâhtar öyle bir bakıyor ki, anlıyorum ANORMALLİĞİMİ.

Balık tutuyor sonra denize bırakıyorum. Ne yaptın yahu! Dercesine; irice açılmış, gözlerin üstüme çevrildiğini görünce bir kez daha anlıyorum normal olmadığımı.

Hele hele odaya giren sineği öldürmemek için, dört dönüp dışarı kaçırdığımda; yeşillikler, çimenler içinde oturtulan, çay bahçelerindeki masalara, ulaşmak için, otların üzerinden bin bir özürle, gerek sekerek, gerekse parmak uçlarında yürüme gayretime bakan, meraklı gözlerden anlıyorum ki, ANORMALİM Mİ Kİ ?

Yok, yok hayvanlardan, özellikle; kurbanlıklardan, kedilerden, köpek ve kuşlardan… İnsan olarak yaptıklarımızdan dolayı, özür dileyip, onlarla konuşmamdan anladım ki, ne anormal ne normal,

Ben ZIRDELİYİM.                                                    

Canan