O sokak

Nasıl başlasam bilmiyorum aslında....

Bir gün yolum o sokaktan geçti... belki de keşke geçmeseydi ya da geçmesi benim için daha iyi oldu ... Doğrusu ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.

Sokağa ilk adımımı attığımda anlamıştım sanki burası başka bir dünya idi.Tek katlı tahtadan evler, horozlar, eli yüzü kara çocuklar...

Belliki bu sokakta yaşayanların durumu pek iyi değildi.Yoksulluk çekenler, acı çekenler vardı sanki bu sokakta...

Gitmem gereken yere acele yetişmem lazımken bir baktım adımlarım yavaşlamış ve yüreğimde bir acı var...

İnsanların yüzlerine baktığımda hiç gülen bir yüz yok sağa saptığımda ise dünya sanki birden farklılaştı büyük binalar ve kendi derdine düşmüş insanarın çoğaldığı çok belliydi, bunlar zengin ve hayatı boş geçirenlerdi düşünmezlermiydi acaba diğerlerini...

Ben ne zaman görsem dilenen veya üstü başı yırtık yoksul birini içim sızlardı zaten... Bir de bu sokağa girince sanki hayatım parça pinçik oldu içimden ben onalar bu hayatı yaşarken evimde nasıl rahat uyurum dedim... Sonra da niye zengin değilim ki dedim onalara sıcacık bir yuva vermez miydim?

Hayat acımasız derlerdi ve ben de hayatı acımasız kılan bizleriz derdim hep.Ama yanılmışım onlar istermiydiler böyle bir yerde yoksulluk içinde yaşamak....Hayat işte haketmeyen kişilere mutluluğu verirken hakedene ise acıyı veriyor..Artık aklım hiç ermiyor ....