O son gece

Yeni bir gün yeni umutlarla parlar yüzümüze. Doğan güneş ne kadar yumuşak, mahsun ve sevecen. Yükseldikçe içimiz ısınır, kanımız kaynar. Sonrası malum. Bir koşturmaca, bir telaş unuturuz gün içinde herşeyi. Oysa yapmamız gereken onca şey vardı ki............. Yarın...... Yarına ne bıraktığımızı düşünmeye zamanımız kalmadan; yine kendimizi dinlemeye, hesaplaşmaya koyulur ve yastıkla yorganla cebelleşiriz... Gerçekte tek sırdaşımız dostumuz, ya da günahlarımızın tanığı geceye sığınırız.... Sonrası.... Yine şafak açacak... Yeni bir gün ve yeni umutlar, yeni heyecanlar,  yeni doğanlar, yeniden doğanlar ya da: Ölüm. Her şeyin son noktası. Yapılacak onca işin eksik kaldığı; tüm umutların, hayallerin, ve aşkların paramparça olduğu o son gece... Giden gittiği, kalan yandığı kadar ........   

                                                                                        İsa YILMAZ