O yürekleri tanıyorum...

‘’Yürek değil çarıkmış bu manda gönünden, teper paralanmaz taşlı yolları..’’ (N.Hikmet)

Geliyorlar…
Art arda, arsızca, pervasızca, acımasızca…
Yıkmak yok etmek onların işi…
Güzel olana, iyi olana, umut taşıyana kinleri..
Uzanan ellerle, eğilen başlarla, ümitli sözlerle barışık değil onlar.
Çocuk gözlerini masallarda unutmuşlar…

Sarılıyorlar, alıcı kuşların pençelerine benzer elleriyle, samimiyetsiz… acıtıyorlar…

Öpüyorlar, değdiği kelimeleri dondurup kırılgan buza çeviren dudaklarıyla… nefesleri leş kokuyor…

Her yerdeler, o kadar çoklar ki…
Enerjini tüketiyorlar…
Saklanıyorsun buluyorlar, duymuyorsun bağırıyorlar, görmüyorsun allanıp pullanıp gözlerinin içine sokuyorlar…
Ve kaçıyorsun herkesten her şeyden….

Hayır !!! ..

Pes ettiğin için değil. sadece tükettikleri enerjini toplamak, mücadele ruhunu beslemek, düşünce mekanizmalarını anlayıp çözebilmek ve karşılarında uygun taktiklerle dağ gibi durabilmek adına…

Gelin, gelin hadi!!!..
Korkmuyorum sizden ve sizin o bilindik sahteliğinizden. Hep aynısınız şaşırtamıyorsunuz ki beni..
İki onluk ömrümde çözmüşüm sizleri..
Sadece farklı olan nefretinizin şiddeti…

Tramplene ne kadar şiddetli düşülürse o kadar yükseğe fırlanacağının farkındayım ben.

Hiç bu kadar güçlü hissetmemiştim kendimi hiç bu kadar umut dolu olmamıştım kendim ve ülkem adına..

Söylenenlerin yazılanların, karamsar teorilerin aksine güçlendiğimi, çoğaldığımı, devleştiğimi hissediyorum şu günlerde…

‘’Güzel günler göreceğiz çocuklar, güneşli günler göreceğiz.

Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar, ışıklı maviliklere süreceğiz’’ (N.Hikmet)

Oysa onlar bilmiyorlar…

Ne kaybettiklerinin bilincinde değiller. Sahte zaferlerini sahte dostlarıyla kutluyor, içlerinden söküp çıkardıkları yüreklerini yiyorlar ziyafet masalarında…

Bilmiyorlar ki yok etmeye çalıştıklarının kendilerinden farklı kocamannn yürekleri var.

Bu yürekler ki ne acılar yaşamış, defalarca acımasızca bıçaklanmış ama her defasında yaralarını sarmayı başarmış insanlara aitler..

Ve yine gün gelir ki o yürekler bir olur balyoz gibi iner özenle inşa ettikleri kağıttan kulelerine…

Yalnız olmadığımı bilmek güçlendiriyor beni. Bir takım pusulaların, grafiklerin ve istatistiklerin arkasında olmadığını biliyorum gerçek gücün.

Gerçek gücün, bizim kocaman yüreklerimizde saklı olduğunu, zamanı ve yeri geldiğinde ortaya çıkacağını da …